Geplaatst op

Werken vanuit flow

Flow! Werk ik vanuit flow? Die vraag heb ik mijzelf dit jaar gesteld tijdens mijn tweede Camino wandeling. Een lange wandeling van reflectie en bezinning. Ik ervaar veel plezier in wat ik in 2019 heb mogen en kunnen doen. Onzekerheden zijn voor een groot deel omgezet in ontspannen overzien. De energie die ik kan voelen tijdens en na het geven van een assetmanagement training is enorm. De verandering en openstelling die ik bij personen heb gezien na een training communicatie was hartverwarmend. De drive om elke “faciliteer klus” tot een mooi en goed einde te brengen was groot. De opbrengsten van trajecten risicomanagement qua kennis, inzicht en potentiële verbeteringen die aan het licht kwamen blijven zeer waardevol. De dialogen en leerinterventies die ik zelf heb mogen meemaken waren natuurlijk best wel eens pittig en confronterend. Gelukkig heb ik ook dat volledig kunnen omarmen.

JA!

Jazeker, 2019 kende hier en daar wat schuurmomenten. En ik ervoer soms lichte stress of ik de hoeveelheid werk wel kon bolwerken. Tegelijkertijd heb ik niet de ervaring gehad te weinig tijd te hebben. Mijn hoofd kan nog wel eens een loopje nemen met de waarheid. Bijna altijd voelde ik plezier en bezieling als ik ergens naar toe ging of aan een nieuwe klus begon. Het antwoord op de beginvraag is dan ook volmondig JA!

2020

Een voornemen voor 2020 is dan ook snel gemaakt. In flow blijven. Het eerste kwartaal van 2020 is al goed gevuld met leuke opdrachten en sessies. Allen in het teken van veranderen, ontwikkelen, leren en toepassen. Dankbaarheid is een gevoel dat continu aanwezig is. Over wat is geweest en over wat nog gaat komen. Ik wens iedereen een mooi en inspirerend 2020 toe en vooral dat je kan werken vanuit flow. Fijne feestdagen!

Mijn flow in 2019
Mijn flow in 2019
Geplaatst op

Baiona

Vandaag ben ik halverwege. Terugkeren naar Porto heeft qua kilometers in ieder geval weinig zin.
Vanmorgen vertrokken vanuit A Guarda en dat was direct een mooi begin. Het was vandaag onderweg naar Baiona met recht een reflectie wandeling.

Gisteren sprak ik met de Engelse zussen, die ik vandaag ook weer tegenkwam, over werk en werkdruk. Vandaag besefte ik mij weer hoe dankbaar ik ben voor wat ik doe. Ik kan echt blij worden van mijn werk. I love to teach and talk. Het raakt mij als ik mensen iets kan laten inzien. In zichzelf of waar ze zich mee bezig houden. Mensen een stapje verder brengen. Gewoon, omdat het mooie mensen zijn en we elkaar een beetje op weg kunnen helpen. Met de juiste energie en liefde.

Dat besefte ik mij vandaag toen ik in een kapelletje een kaarsje aanstak. Op de liefde, voor iedereen en vooral ook voor mijzelf. Dat is nodig omdat ik soms ver over mijn grenzen kan gaan. Om anderen te plezieren of – misschien nog wel erger – om een situatie ogenschijnlijk te kunnen controleren (en dus angst om dat te verliezen). In beide gevallen niet echt liefdevol. Maar ik zie wanneer ik het doe. Ik zie het ook bij anderen. Bij personen of in groepen. En dus zijn er mogelijkheden om liefdevol in te grijpen. En in mijn werk kom ik dergelijke situaties vaak tegen.

Of ik nu een sessie aan het faciliteren ben of een Asset Management training geef of een persoonlijk gesprek met een opdrachtgever of deelnemer heb. Er is altijd wel iets waar iemand mee worstelt. Weinig tijd voor ontspanning. De week wegdrinken op de vrijdag. Het gevoel vast te zitten en niet weten hoe daaruit te komen. Groepsdruk ervaren op het werk. Daardoor geen nee kunnen (of mogen) zeggen. Niet voor vol worden aangezien. Twijfel over de eigen capaciteiten. Vastzittende emoties, enzovoorts.

En vaak heb je het zelf niet eens door. Totdat je er voor gaat zitten, tijd neemt, gaat wandelen, ofwel een manier om te reflecteren. En dan wordt het spannend! Want dan komt jouw innerlijke wereld aan het licht die vergezeld gaat van ongemak, pijn, verdriet, onmacht. Volg je me nog? Ik help je graag, maar alleen als je er helemaal klaar voor bent. Zullen we wandelen?

En zo heb ik wel een aantal kilometers gewandeld in gedachten. Een kaarsje voor de liefde en beseffen dat ik een enorme geluksvogel ben die in ieder geval op dit moment kan doen wat ik graag doe. Mensen en organisaties verder helpen. Vaak op inhoud en soms op een veel dieper level. Ik wil meer van dat!

Inmiddels weer 33 kilometer dichter bij Santiago. Baiona is rustig, maar waarschijnlijk omdat het zondag is. Deze stad heeft alles in zich om te bruisen of liefdevol en met een stralende glimlach te dansen voor een ieder die haar toelacht. En morgen verlaat ik haar. Je t’embrasse

Buen Camino!

Reflectiewandeling… Bijna de juiste weg 😉
Geplaatst op

Aangename temperaturen

Terugblik

Het eerste deel van 2019 zit erop. Met tevredenheid blik ik terug op de mooie opdrachten die ik heb mogen uitvoeren. Ik heb meerdere trainingen mogen geven. Bij Waternet en bij Vitens ging dat over assetmanagement en bij de Vastgoed Business School over Communicatie en Conflicthantering.

Bij het Hoogheemraadschap van Rijnland lag de aandacht het afgelopen half jaar op het werkbaar maken van assetmanagement. Samen met de medewerkers is er vorm gegeven aan risicobeheer (stap 2 van de 7 assetmanagement stappen). Rijnland is nu zelf in staat hier mee door te gaan. Door gebruik te maken van het door LEAM ontwikkelde Risico Register kon het risicobeheer direct toepasbaar gemaakt worden.

Parallel aan de risicosessies is aandacht gegeven aan de Meerjaren Assetplanning. Deze is opnieuw tegen het licht gehouden door de planning te koppelen aan de bedrijfswaarden van het Hoogheemraadschap. Voor beide onderwerpen is gebruik gemaakt van een (concept) risicomatrix die samen met de medewerkers is opgesteld. Deze matrix heeft inmiddels ook de bestuurlijke kamers bereikt.

Voor het LEF Future Center heb ik meerdere sessies met uiteenlopende onderwerpen mogen begeleiden. En als afsluiter van het eerste half jaar een Community of Practice voor mijn mede facilitators.

Time to relax

Met de zomermaanden voor de deur is het nu tijd om te relaxen. Niet enkel in de sfeer van vakantie, maar ook in de vorm van actieve inspanning. Was het vorig jaar een wandeling naar Santiago de Compostella vanuit de Pyreneeën, dit jaar doe ik dat vanuit Porto. Qua kilometers een derde van wat ik vorig jaar heb gewandeld, maar toch weer een mooie uitdaging en een moment voor reflectie voor de 2e helft van 2019. Ik ben van plan om net als vorig jaar een dagelijks blog bij te houden van dit avontuur. Ik hoop echter wel op aangename temperaturen tijdens de wandeling.

Vooruitblik

Een vooruitblik komt natuurlijk deels tot uitdrukking met de reflectiewandeling. Maar dat wil niet zeggen dat er nog niets te melden is. Het trainen bij Waternet en Vitens gaat gewoon door. Sterker, beide hebben gevraagd om extra trainingen te verzorgen. Dat is een groot compliment! Voor LEF staan er ook alweer meerdere sessies in de agenda gepland en ook Rijnland heeft om ondersteuning gevraagd.

Ook ben ik in gesprek over een mogelijke samenwerking met een interessante partij. Als het zover komt, zal dat in de 2e helft van 2019 zichtbaar worden. Spannend! De agenda kent nog ruimte, maar ik ben er zeker van en vol vertrouwen dat deze zich snel gaat opvullen. Alle stoplichten staan op groen. En dat zorgt wederom voor aangename temperaturen.

Tijd om te wandelen!

De eerste wandeldag vanuit Porto
De eerste wandeldag vanuit Porto (foto van Bregje, Wandelvrouw)