De stuurgroep van een project verleend decharge als een project (succesvol) is afgerond. Het is een manier om formeel stil te staan bij de successen van het project. En om vast te stellen dat aan de eisen en verwachtingen van het project voldaan.
Decharge met een glimlach
Het verlenen van een decharge – laten we het de formele afronding noemen – mocht ik afgelopen week meemaken bij Waternet. Een kort maar hevig project waarin ruim 40 medewerkers hun input voor hebben geleverd. In krap vier maanden tijd is van alle beheerobjecten over alle technische installaties een risicoprofiel vastgesteld bij functioneel falen. De resultaten hebben letterlijk geleid tot een glimlach. Zowel bij de stuurgroep als bij het management.
Beeldvorming
Waternet streeft naar een excellent en toekomstbestendig beheer van de watercyclus en gebruikt daarvoor de methodiek van Assetmanagement. Assetmanagement gaat over keuzes maken. Keuzes die moeten leiden tot een optimale bijdrage in het functioneren van een veilige en schone leefomgeving. Voor Waternet staan daarbij de waterketen, het watersysteem en drinkwater centraal. Waternet wil assetmanagement mede vormgeven door slim gebruik te maken van data. Zodat steeds beter onderbouwd kan worden waarom en welke keuzes er gemaakt worden. De keuzes voor maatregelen die nodig zijn om te blijven voldoen aan de wettelijke taken, maar ook in het streven een duurzame en betrouwbare partner te zijn voor Amsterdam en AGV. Om samen te werken aan het doel een veilige en schone leefomgeving te verkrijgen én te behouden.
In de strategische assetmanagementplannen (SAMP) van Waternet zijn de doelen beschreven en uitgewerkt. Ze vormen de kapstok van alle keuzes (investeringen, vervangingen, onderhoud, etc.) die Waternet maakt. Uitgaande van het principe dat je een euro slechts één keer kan uitgeven, streeft Waternet niet alleen naar het maken van de juiste keuzes, maar ook naar de grootste toegevoegde “waarde” van die euro. Dat doet ze door “waarde” als meer te beschouwen dan enkel financiële waarde. Voor publieke voorzieningen als infrastructuren spelen namelijk ook andere waarden een rol zoals bijvoorbeeld: Veiligheid, Milieu en omgeving en Imago en dienstverlening.
Feature risicoprofielen
Door mogelijke gebeurtenissen (risico’s) te wegen aan de hand van deze waarden (bedrijfswaarden) is Waternet in staat om – in combinatie met kosten en gewenste prestaties – een oordeel te geven of een gebeurtenis acceptabel is of niet indien deze zich ondanks alle inspanningen toch voordoet. Het in kaart brengen van mogelijke gebeurtenissen biedt de mogelijkheid maatregelen en andere activiteiten te nemen.
Met de feature “risicoprofielen beheerobjecten” is op een slimme manier invulling gegeven aan het aspect risico’s. De doelstelling om assetmanagement werkbaar te maken op een data-gedreven manier in 2024 vraagt om inzicht in de staat van de assets en welke risico’s die assets kunnen hebben op de bedrijfswaarden van Waternet. De assets dienen de waarden – en dus doelen – te ondersteunen in plaats van te ondermijnen bij uitval.
Slim prioriteren is de titel van het adviesrapport
Werkwijze
Waternet heeft een enorme hoeveelheid ervaringskennis die al dan niet is vastgelegd in diverse systemen en werkwijzen. Om een antwoord te geven op de vraag welke assets data-gedreven moeten zijn ingericht in 2024 moet aan een aantal voorwaarden worden voldaan.
Het is nodig om de verschillende bronnen van kennis (en data) vergelijkbaar te maken.
Er wordt een uitspraak gedaan over de criticaliteit van de beheerobjecten onderling (binnen een assetgroep) en in een vergelijk met beheerobjecten (tussen assetgroepen).
De kapstok is het bedrijfswaardenmodel van Waternet.
Deze waarden zijn op een eenduidige wijze geïnterpreteerd.
Invulling van de voorwaarden
Ad1. De opzet van één format (lijst met beheerobjecten en onderscheidende criteria) voor alle assetgroepen maakt een snel vergelijk mogelijk. Daarbij is bewust ruimte gelaten voor bestaande informatie en lopende projecten en initiatieven. Iedereen werkt op eenzelfde wijze toe naar het resultaat per assetgroep.
Ad2. Met voorbeelden en bijeenkomsten is uitleg gegeven over het belang van onderscheidende criteria. Ook is er een team stand-by om zo nodig directe ondersteuning te bieden en/of deels te ontzorgen. Er wordt gewerkt met onderscheidende criteria om afzonderlijk behandelen van beheerobjecten te voorkomen. Wel worden de beheerobjecten als generiek beschouwd bij het bepalen van het risicoprofiel. Het risicoprofiel geldt dan in principe voor elk beheerobject (bijvoorbeeld voor elk gemaal), maar de onderscheidende criteria bepalen de mate waarin elk gemaal bijdraagt aan dat generieke risico.
Ad3. Om een vergelijk binnen en tussen assetgroepen te kunnen maken is eenduidigheid nodig. De bedrijfswaarden van Waternet zijn de kapstok voor het nemen van besluiten. De risicoprofielen zijn uitgedrukt in een monetair equivalent van de verschillende risico’s per bedrijfswaarde die optreden bij uitval van een beheerobject. Dit equivalent is afgeleid van de bedrijfswaarden en wordt voor iedere assetgroep op eenzelfde wijze geïnterpreteerd. Het equivalent maakt een vergelijk binnen en buiten de assetgroepen mogelijk en geeft een financiële waarde aan de risico’s en daarmee nieuwe inzichten.
Ad4. Een vergelijk valt of staat met de interpretatie van de invulling om tot dat vergelijk te komen. Er is een beroep gedaan op de kennis en kunde van vele specialisten op diverse terreinen om de risicoprofielen vanuit verschillende perspectieven te kunnen belichten. De opzet van de bedrijfswaardenmatrix van Waternet verkleind de kans op foutieve invulling door interpretatieverschillen. Dit traject is zoveel mogelijk begeleid.
Resultaat
De aanpak is heel effectief geweest en heeft antwoord gegeven op de vragen uit de werkwijze. Het toepasbaar maken van de bedrijfswaarden~ / risicomatrix op een zelfde wijze over alle assetgroepen is niet eerder op deze manier aangepakt. Het is nu mogelijk geworden een onderling vergelijk van beheerobjecten binnen assetgroepen en tussen assetgroepen te maken. Er zijn directe aanbevelingen gedaan (in lijn met de opdracht) en indirecte aanbeveling ten aanzien van de algehele bedrijfsvoering. Terecht een decharge met een glimlach!
Het nieuwe jaar is net begonnen en graag maak ik van de gelegenheid gebruik je deelgenoot te maken van een terugblik op het afgelopen jaar en een blik vooruit naar 2022. En natuurlijk om je te bedanken voor jouw aandeel in dat geheel. Misschien was dit een groot of een heel klein aandeel. In alle gevallen kan het de start van een ontwikkeling zijn geweest. Dus vanuit mijn hart, dankjewel voor jouw: feedback, opdracht, inzicht, verhaal, opmerking, glimlach, samenwerking, kritiek, like op LinkedIn, verrassing, support, traan, openheid of echtheid.
waardering
2021 startte voortvarend en bijna een jaar geleden met een gebroken heup. Warm waren de vele lieve berichten en cadeaus die ik ontving. De enorme waardering die ik voelde raakte mij diep. Wat mij ook iets vertelde over de eigen langjarige ontwikkeling van zelfwaardering.
Het afgelopen jaar was ook een voortzetting van opdrachten bij bestaande klanten en natuurlijk ook nieuwe klanten. Zo heb ik wederom weer assetmanagement trainingen mogen verzorgen voor Waternet en Vitens. Zowel online als offline. Ook Waterschap Vallei en Veluwe wilde een aantal trainingen door mij laten verzorgen. Ik ben gestopt met tellen hoeveel enthousiaste deelnemers ik inmiddels heb mogen trainen. Voor mij verveeld het nooit. Iedere training is weer uniek door de deelnemers en hun vragen en inzichten. Het liefst zou ik alle waterschappen en drinkwaterbedrijven trainen. Maar hoewel mijn trainingen – zonder bescheidenheid – steengoed zijn en hoog worden gewaardeerd, van marketing heb ik weinig kaas gegeten. Ik moet het hebben van mond op mond reclame, uitgesproken waarderingen en van warme contacten.
voornemen
Daar heb ik overigens in 2021 wel wat laten liggen. Aandacht houden voor alle contacten. Werk en een forse verbouwing hebben veel aandacht gevraagd. En als ik dit zo opschrijf denk ik aan een passage uit het beroemde gedicht van Eugeen Laridon:
“Vrienden zijn als bomen: ze wachten tot je nog eens langs komt en ze zijn onverstoorbaar als je wegblijft. Ook na maanden afwezigheid kan je de draad weer opnemen omdat ondertussen niets werd afgebroken.”
Het is geen excuus. Wel een voornemen voor 2022 om de juiste aandacht te houden voor mijn netwerk en voor jou.
diversiteit
In 2021 heb ik (meerdere) opdrachten mogen doen voor LEF, waterschap Vallei en Veluwe, waterschap Drents Overijsselse Delta i.o.v. Kristal Compagnie, Waternet, Welkom (met diverse FACgenoten), Vitens, CROW, Rijkswaterstaat en voor Nathan de Groot. In 2022 lopen enkele opdrachten nog door of worden wederom vernieuwd. Trainingen zal ik blijven geven. Wat ook heel leuk is, is de begeleiding van een superteam van Rijkswaterstaat dat zowel een teamontwikkeling als een professionele assetmanagement ontwikkeling doormaakt.
Voor Waternet voer ik een gave opdracht uit als procesbegeleider, inhoudelijk deskundige en adviseur met een zekere bestuurlijke sensitiviteit. In korte tijd dient er heel veel werk verzet te worden in samenwerking met 40-50 medewerkers uit verschillende disciplines.
Start van de opdracht voor Waternet
In januari staan er ook nog een tweetal bijeenkomsten ingepland voor het ontwerpen en begeleiden van sessies over het SPP van Rijkswaterstaat. Kortom, diversiteit genoeg. Zowel het afgelopen jaar als de vooruitzichten voor komend jaar.
licht
2021 was net als 2020 een jaar met persoonlijke en maatschappelijk donkere momenten. Persoonlijk omdat er meerdere mensen waarmee ik in het verleden heb mogen samenwerken of nog dichterbij zijn overleden als gevolg van ziekte of onverwacht. Maatschappelijk omdat het debat verruwde en de polarisatie nog grotesker werd. Een jaar waarin het ondenkbare werkelijkheid werd of waarvan de signalen op groen staan voor 2022. Met angst als stevig fundament ter ondersteuning. Het komend jaar voorzie ik als een jaar waarin onze echte karakters zich laten zien. Ik geloof dat het behouden van integriteit voor mijn eigen waarden en drijfveren in het leven, de enige manier is om licht te schijnen op deze donkerte.
Ik wens jou een geweldig 2022 toe. Een jaar met voorspoed, liefde, kracht en heel veel licht. Misschien gaan we samenwerken of helpen we elkaar verder. Misschien verliezen we elkaar uit het oog om elkaar later opnieuw te vinden. Dankjewel voor het afgelopen jaar en tot ziens in het komende.
Een coronabesmetting bezien vanuit een assetmanagement model roept vragen op die leiden tot onbegrip, emotie, beschouwing, schaamte en een stemkeuze.
Een assetmanager kan pas goed zijn werk doen als hij beschikt over de juiste informatie. Wanneer de juiste informatie niet voor handen is – een veel voorkomende situatie – kan de assetmanager met de juiste tools toch goede afwegingen maken onder onzekerheid. En daarmee kunnen ook betrouwbare adviezen worden verstrekt. Over risico’s, maatregelen en de consequenties van beide.
Nieuw experiment
In dit gedachtenexperiment wordt het bovenstaande geprojecteerd op het risico van een Corona besmetting. En omdat het een experiment is in de lijn van eerdere gedachte-experimenten kan ik er niet omheen om de maatschappelijke waarden uit eerdere artikelen als uitgangspunt te nemen. Immers, een assetmanager kan het afwegen van risico’s niet telkens tegen een andere maatlat houden.
Wanneer een assetmanager een risico identificeert zal hij of zij een zo goed mogelijke inschatting maken van de effecten op verschillende (maatschappelijke) waarden. In combinatie met de kans van voorkomen kan het risico worden ingedeeld in een klasse, bijvoorbeeld: verwaarloosbaar, laag, middelmatig of misschien wel ontoelaatbaar. Risico’s die in een ongewenste klasse vallen krijgen de volle aandacht. Er worden maatregelen bedacht om deze risico’s terug te brengen naar een aanvaardbare klasse. Dit is het mitigeren van risico’s. De kunst is om maatregelen te bedenken die het risico mitigeren zonder dat er nieuwe risico’s worden geïntroduceerd op de overige waarden. Er wordt dus gestreefd naar een gebalanceerde situatie waarbinnen een evenredige verdeling is tussen alle (maatschappelijke) waarden.
Bij het bedenken van maatregelen is het de kunst deze balans zo min mogelijk te verstoren. Wordt deze balans wel verstoord, dan is er veelal sprake van een reactieve beheersing wat inhoud dat er reactief wordt gereageerd op één enkele waarde. De focus is in dit gedachte-experiment, net als in werkelijkheid, volledig verschoven naar de maatschappelijke waarde (volks)gezondheid. Met het gevaar dat mitigerende maatregelen de andere waarden nog verder onder druk zetten. Het risico op een corona besmetting laat dat goed zien in een model.
Coronabesmetting in een risicomodel
Besmetting Corona weergegeven in een bow-tie diagram
Het model is een vorm om oorzaak en gevolg weer te geven. In het midden staat het risico benoemd. Aan de linkerkant vinden we de oorzaken (blauwe vlakken) en uiteindelijk een grondoorzaak (beige vlakken). Aan de rechterkant vinden we de gevolgen (blauwe vlakken) en aan welke maatschappelijke waarden deze gevolgen raken voor het betreffende risico. De rode dikke pijlen geven de meest waarschijnlijke oorzaken en gevolgen aan. De groene vlaggen staan symbool voor de mitigerende maatregelen.
De dominante lijn
Volgen we de rode pijlen (dominante lijn) dan zien we dat de grondoorzaak ligt in de globalisering. Met onze manier van leven hebben wij als mensheid snelwegen aangelegd voor virussen om zich te verspreiden. Al heel lang wordt hiervoor gewaarschuwd en eens in de zoveel tijd duikt er een nieuw virus op. Sars, Mers, Creutzfeld Jakob, etc. In dit geval Covid-19. Mensen kunnen besmet raken en aangezien het virus een overdracht kent kan het virus zich verspreiden. De dominante lijn is via de lucht. De microdruppels die wij uitademen worden via de lucht verspreidt. Deze aerosolen ademen wij in en afhankelijk van hoe lang, hoeveel en de eigen (opgebouwde) weerstand bepaalt of wij ook besmet worden met het virus. Schattingen over de rol van aerosolen lopen uiteen, maar dat het de dominante factor is kan niet meer worden ontkend. Sterker, de sneltest om Corona op te sporen is een ademtest.
Veruit de meeste mensen die besmet zijn met corona merken hier niets van. Zij hebben geen symptomen. Er is dan ook geen aanleiding om jezelf te laten testen. Het wel of niet hebben van symptomen heeft in alle gevallen een effect op de volksgezondheid. En niets anders dan dat. Het risico op een corona besmetting raakt alleen de waarde volksgezondheid. De andere waarden worden er niet door aangetast.
Mitigerende maatregelen
Dat de maatregelen wel de andere waarden aantasten is ook zonder dit gedachte-experiment duidelijk. Ondernemers worden allemaal geraakt, uitgezonderd de happy few en vooral de grote online spelers profiteren maximaal van de gedwongen winkelsluiting. In het risicomodel staan de groene vlaggen voor de maatregelen die zijn genomen. Een assetmanager komt met maatregelen die het risico mitigeren. En het valt niet te ontkennen dat de huidige maatregelen het risico op besmetting positief beïnvloeden. Daarbij weten we echter niet hoe de maatregelen dat afzonderlijk doen. Dat de maatregelen een enorme impact hebben op de overige waarden betekent dat er nieuwe risico’s worden geïntroduceerd. Daarmee staan de maatregelen per definitie onder druk. Vanuit een bredere context zouden deze maatregelen (vanuit een assetmanagement perspectief) nooit geadviseerd worden met de informatie die vandaag de dag voorhanden is.
Preventieve zorg
Aangezien het virus zich voornamelijk via de lucht verspreid is het houden van afstand, het dragen van een mondmasker en een grondig hygiëne-beleid uiterst discutabel. Het is al veel langer bekend dat overmatige hygiëne leidt tot een toename van allergieën bij kinderen. Ons lichaam is een ingenieus systeem dat in staat is schadelijke invloeden van buitenaf te neutraliseren en ongedaan te maken. En mocht er toch een besmetting ontstaan, dan is het helend vermogen van ons lichaam een groot wonder. Dat kan ons lichaam alleen als het blijvend wordt blootgesteld aan indringers. Via de huid, mond of lucht.
Wanneer we ons te lang afsluiten/afschermen voor deze invloeden van buitenaf, zullen we na het opheffen van deze afscherming vermoedelijk meer ziek worden. Met als gevolg een toenemende druk op de zorg. Ons zorgsysteem is heer en meester in het bestrijden van de gevolgen van ziekte. Jammer genoeg is preventie van zorg geen in het oog springende eigenschap.
Door gezond eten en leven kan veel ellende worden voorkomen. Preventieve zorg zou het actief begeleiden kunnen zijn van die groepen mensen voor wie gezond eten en leven om welke reden dan ook moeilijk haalbaar is. Denk bijvoorbeeld aan medelanders die jarenlang onterecht op de zwarte lijst van de fiscus stonden.
Vaccineren
Helaas is het met corona zo dat er nog maar één weg wordt gezien uit de maatregelen die – alom onderkent – een catastrofale schade aan het veroorzaken is. Vaccineren! Er is een blind vertrouwen gecreëerd vanuit de overheid en media dat als er maar genoeg mensen zijn gevaccineerd het virus wordt bedwongen. Net als met de griep! Omdat dit een gedachte-experiment is kan ik ronduit stellen dat dit een onzinnige redenering is. Corona is hier, net als de griep, en gaat niet meer weg. Het virus muteert continu tot nieuwe varianten en doet dat maar om één reden: overleven.
Nu wordt er gesproken over de Britse variant die 30% besmettelijker is. Paradoxaal genoeg zou dit zomaar een gevolg kunnen zijn van de maatregelen die zijn genomen om het virus in te dammen. De angst is dat de Britse variant de dominante variant wordt. Vast lijkt te staan dat we dit jaar geen last hebben van griep. Dit luchtwegvirus is voor nu verdrongen. Of deze Britse variant of welke variant dan ook, een ernstiger ziekteverloop kent is (nog) niet duidelijk. Maar stel dat dit zo is, rechtvaardigt dat het in stand houden van de maatregelen?
Risico is emotie
Wel wanneer de stelling is dat er geen mensen vroegtijdig mogen overlijden met Corona. Een assetmanager mag echter niet sturen op deze emotie. Hij/zij moet zorgen voor de balans door aandacht te hebben voor alle waarden. De assetmanager kijkt naar de mate waarin een organisatie – of in dit experiment een hele natie – hinder ondervindt van het overlijden van mensen. Het dilemma is dat de natie geen hinder ervaart van de oversterfte op zichzelf, maar juist snoeihard geraakt wordt door de maatregelen om de oversterfte te beteugelen.
Met de informatie die vandaag de dag beschikbaar is komt echter een beeld naar voren dat mensen die overlijden met Corona nagenoeg allemaal onderliggende klachten hadden. Door te stellen dat deze mensen zijn overleden aan Corona is misleidend. Misschien zelfs ethisch onverantwoord. Buiten kijf staat dat het uiterst verdrietig is om diegene die je lief hebt te verliezen.
Feitenrapport
Als een assetmanager een risico onderkent zal hij/zij zo goed mogelijk willen onderbouwen of dit risico acceptabel is of dat er maatregelen nodig zijn. Daarvoor wordt een feitenrapport opgesteld. Hoe hoger de kwaliteit van de voorhanden informatie hoe beter een risico in kaart kan worden gebracht.
Enkele beschouwingen
De griepepidemie van 2017/2018 was heftig. Er was sprake van een oversterfte van ruim 9.000 mensen. Dit in een periode van 18 weken. Er stierven voornamelijk mensen van 75 jaar en ouder. Toch was er gedurende een aantal weken ook een hoger sterfte onder mensen van 55 jaar en ouder.
Het oversterftecijfer in 2020 tot vandaag is iets meer dan 14.000 mensen. De periode is bijna een jaar. De mensen die overlijden zijn in de meeste gevallen ouder dan 70 jaar. In tegenstelling tot de jaarlijks terugkerende griep zijn er steeds strengere maatregelen genomen om de oversterfte te beperken. Zonder maatregelen zou de oversterfte veel hoger zijn. Al is dat laatste allerminst zeker. In Zweden zijn de sterftecijfers niet beter dan in Nederland, maar ook niet veel slechter, terwijl scholen, restaurants en winkels gewoon open zijn. Het zijn vooral de oudere mensen die zich meer hebben afgezonderd omdat zij, net als in Nederland de kwetsbare groep is. De uitzonderingen domineren het nieuws.
Officiële cijfers melden dat er in Nederland nu meer dan een miljoen mensen een Corona besmetting hebben gehad. Maar omdat het testen laat op gang is gekomen en mensen zonder klachten ook besmet kunnen zijn geweest is het aannemelijk dat er zeker twee miljoen en mogelijk zelfs drie miljoen mensen een besmetting achter de rug hebben.
Klimaat
Een ander risico dat eveneens een impact heeft op de waarde (volks)gezondheid is de stijgende temperatuur op aarde als gevolg van klimaatverandering. Een assetmanager heeft altijd te maken met meerdere risico’s en heeft als uitdaging de uitgaven zo te verdelen dat er per geïnvesteerde euro zo veel mogelijk risico wordt gereduceerd.
In 2020 zijn er 50 miljoen mensen wereldwijd getroffen door de gevolgen van klimaatverandering als stormen, overstromingen en rampen. 93 in totaal. De komende jaren zal dit explosief toenemen. De initiatieven die er genomen worden om de CO2 uitstoot terug te dringen zijn te laat gestart. De online klimaattop van 24 en 25 januari ging in essentie dan niet meer over het nemen van maatregelen om de CO2 hoeveelheid terug te dringen (kans bestrijdende maatregelen), maar over adaptatie (gevolg bestrijdende maatregelen).
Dat de temperatuur stijgt en dat dit ongekende schade en kosten met zich meebrengt wordt erkend. Adaptatie gaat over het kunnen omgaan met deze verandering. De risico’s die voortkomen uit klimaatverandering zijn vele malen ernstiger voor de (volks)gezondheid dan een Corona besmetting. Daarbij raken deze risico’s alle waarden zoals je kunt lezen in de klimaat-risicomatrix. Nederland zou er 3 miljard per jaar voor moeten uittrekken. Een schijntje van de maatschappelijke schade die inmiddels is aangericht, ondanks de tientallen miljarden die geïnvesteerd zijn om de schade te verzachten.
Wakker dier
In 2020 stierven naar schatting 29,5 miljoen dieren vroegtijdig in de stal of op transport. Dit blijkt uit onderzoek van Wakker Dier. Verreweg de meeste dieren bezweken in de stal aan ziektes of ernstige verzwakking. Het moge duidelijk zijn dat miljoenen dieren creperen van ellende. Tel daarbij op de dieren die geslacht worden voor consumptie en dat is het beeld compleet. Afgezet tegen een oversterfte van 14.000 mensen aan Corona iets om ons voor te schamen. De link met Corona zit in de werkelijke oorzaak ervan zoals we zien in het risicomodel. Onze manier van leven heeft letterlijk een snelweg aangelegd voor de verspreiding van virussen. Consumentisme en dieet zijn bepalend voor onze gezondheid. Om ons preventief te beschermen is het consumeren van vlees in de hoeveelheid zoals dat nu gebeurd, niet de meest gunstige bijdrage aan het immuunsysteem.
Adaptatie
Zoals er gesproken wordt over klimaat adaptatie, zo dient er gesproken te worden over de adaptatie van Corona. Corona is onderdeel van ons leven, net zoals de griep. En naarmate de leeftijd toeneemt, neemt – in combinatie met een ongezonde levensstijl – de kans op ernstige complicaties en zelfs overlijden toe. Maar Corona is geen killervirus. Die angst was een jaar geleden misschien gerechtvaardigd. De maatregelen van nu hebben hun oorsprong van toen, ware het niet dat ze in de loop van de tijd verder zijn aangescherpt.
De kunst van Kaizen
Toch als je in dit gedachte-experiment terug gaat naar de tijd voor Corona dan is het niet voor te stellen dat het pakket aan maatregelen zoals we dat nu kennen werkelijkheid is geworden. Als er een jaar geleden van de ene dag op de andere was gezegd dat je slechts één bezoeker mocht ontvangen, dat je afstand moest houden, je gezicht moest bedekken, het openbare leven werd platgelegd, je dringend werd geadviseerd een corona melder te downloaden, je werd onderworpen aan een testregime, jezelf minimaal vijf dagen moest opsluiten bij een snotneus, je na 21:00 uur niet meer de straat op mocht, thuiswerken de norm is en dat scholen gesloten zouden worden dan had je op zijn minst ontzettend boos geworden. Zeker als het niet naleven van dit alles jou flinke boetes zou kunnen opleveren.
Je zou schreeuwen van de daken! Roeptoeteren dat we onderdrukt worden door een totalitair regime. Onze – door activisten bevochten – vrijheden worden afgepakt. Je zou de straat op gaan en onderdeel zijn van het grootste protest in de Nederlandse geschiedenis. Met rellen en plunderingen tot gevolg als zou blijken dat jij en jouw medelanders niet werden gehoord maar juist onderdrukt.
Stapsgewijs
De waarheid is dat dit niet is gebeurt. Dit komt door de kunst van Kaizen. Kaizen is een methode om stapsgewijs kleine veranderingen door te voeren die op zichzelf tot weinig weerstand leiden. Al die stapjes bij elkaar zou echter op grote weerstand stuiten. Stapsgewijze verandering heeft het afgelopen jaar keer op keer plaatsgevonden. Ondertussen zijn de rechten van jou en mij verder ingeperkt en dat niet alleen. Met een andere blik op deze gebeurtenissen, een andere mening of blijk geeft van een vorm van activisme, zorgt voor terechtwijzing door je medelanders. Er is een samenleving gecreëerd waarin mensen elkaar controleren en terecht wijzen.
Het gaat zelf zo ver, dat de kans op privileges toeneemt als kan worden aangetoond dat je bent gevaccineerd. De heilige graal die, zoals eerder spottend gezegd, ook de griep eronder heeft gekregen. Een tweedeling tussen wel en niet gevaccineerden. Het enige dat ontbreekt is een zichtbaar merkteken dat de ene soort van de ander onderscheidt. Ik hoopte lange tijd dat iedereen dit zou doorzien, maar angst vertroebelt de blik. Risico is emotie!
rellen
Toch is er een steeds grotere gemêleerde groep die een tegengeluid laat horen. Of voelen. De avondklok heeft de eerste dagen na invoering gezorgd voor rellen en plundering. Eigenlijk wat u en ik waarschijnlijk deels ook gedaan zouden hebben als de kunst van Kaizen niet was toegepast. De avondklok was de bekende druppel voor vele jongeren en jong volwassenen. Puberbreinen die per definitie onnavolgbaar zijn zochten een uitlaatklep zonder zicht te hebben op de consequenties. Ondernemers die geen kant meer op kunnen en financieel aan de afgrond staan en in een uiterste wanhoopsdaad schreeuwen om aandacht. Of om gewoon weer even ergens bij te horen.
Dat de rellen en plunderingen op zichzelf verwerpelijk zijn plus dat er mede lotgenoten extra worden gedupeerd maakt de rellen buitengewoon onhandig. Vanuit de politiek kwamen harde woorden van afkeur, terrorisme, asociaal gedrag, etc. Zelfs het woord schaamte is uitgesproken. Schaamte voor dat deze mensen zich Nederlander mogen noemen. De sociologische vraag – waarom liep de emmer eigenlijk vol – is er één waar geen ruimte voor is. Hard aanpakken dat tuig! Jammer, want ondanks dat het afkeuren van de daad volkomen terecht is, zou het sieren om ook enige vorm van begrip te tonen en de hand in eigen boezem te steken van een jarenlang kapitalistisch en liberaal beleid met een heilig geloof in economische groei. Wat de ongelijkheid enkel heeft uitvergroot. De Coronacrisis heeft dit en meer systeemfouten pijnlijk bloot gelegd.
Slappe hap!
De schaamte voor de medemens komt vast niet van gezinnen die op driehoog op 60 vierkante meter met 5 personen al maanden op elkaar zitten geplakt zonder ruimte en middelen om fatsoenlijk onderwijs op afstand te volgen. Ze komt van mensen met privileges waar de relschoppers enkel van kunnen dromen. Mensen die nauwelijks geraakt worden door Corona, thuis voldoende ruimte hebben en makkelijk naar buiten kunnen. De schaamte is niet bewust, maar gaat samen met een blinde vlek. Een vlek waar onze minister president niets van wil weten. Dat is makkelijker dan verantwoordelijkheid nemen. Vasthouden aan een koers die voor niemand op korte en lange termijn goed is – enkele uitzonderingen daargelaten – en zelfs destructief uitwerkt. Ook dat is weglopen van een bredere verantwoordelijkheid dan het voorkomen van een overbelast zorgsysteem. Een zorgsysteem dat in de twintig jaar daarvoor continu is uitgekleed en “efficiënter” gemaakt. Slappe hap!
Uit het experiment
Stap ik uit het gedachte-experiment dan merk ik dat ik schaamte voel. Schaamte voor het niet kunnen laten doordringen van een bredere context. Corona is vervelend. Soms vervelender dan een flinke griep. Vanuit het assetmanagement perspectief snap ik de maatregelen van een jaar geleden. Maar het aanscherpen vandaag de dag gaat mijn begrip te boven. Helemaal als ik constateer dat wij als mensheid hard op weg zijn onszelf en het grootste deel van het leven op aarde uit te roeien. Het tij keren is bijna niet meer mogelijk. Veel zal afhangen van politieke keuzes in dit decennium. Onze invloed hierop is beperkt tot klein en groot activisme. En door het stemhokje.
Wat ik zelf ga stemmen op 17 maart? Partij voor de Dieren, de enige partij die snapt dat groei geen antwoord is. Zij kijken voorbij Corona naar de economie en de wereld met slechts één vraag: “Hoe overleven wij onszelf?”
