De eerste dag zit er op en ik ben 27 km verder. Maar dat lijken er wel twee keer zoveel. Geteisterd door veel en harde regen, kou, hagel, storm, bliksem en onweer. Allemaal tegelijk als een nare cocktail boven op de berg. Geen plek om te schuilen en dus maar één mogelijkheid. Ondergaan! Het deed pijn, veel pijn. En maar doorklimmen naar 1400 meter hoogte. Had geen kracht meer in de vingers van de kou en was behoorlijk afgekoeld. Met rode plekjes op armen en bovenlichaam van de hagel die door de storm van alle kanten tegelijk leek te komen. En eerlijk is eerlijk, ik had de tocht bijna opgegeven. Maar toen brak de zon toch door en heb ik de laatste 11 km kunnen wandelen met een droge trui daar waar andere shirts al doorweekt waren. Eenmaal in Ronchevalles kwamen de emoties en die heb ik even goed mogen voelen. In de albergue, met Nederlandse eigenaren heb ik alles wat nat was kunnen wassen en laten drogen. Natuurlijk weer veel mensen ontmoet en een weerzien van bekende gezichten. Een prima pelgrimsmaaltijd gehad en eigenlijk wel klaar voor een goede nachtrust. Morgen wederom 26 km voor de boeg. Maar met weinig hoogtemeters. Althans, niet omhoog. Al met al een zware dag en een goed einde. Bueno Camino.
