Geplaatst op

Porto

Iets voor 5 uur in de ochtend stond ik op Schiphol met backpack en heel veel zin. Niet veel later bij de gate en het wachten kan beginnen. Boring in plaats van boarding. Maar zoals dat gaat, uiteindelijk zit je in het vliegtuig. Links van mij een Portugese meneer, die wonderwel nagenoeg de hele vlucht heeft zitten slapen. Rechts van mij zat Linda uit Perth. En wij hebben nagenoeg de hele vlucht diepe gesprekken gevoerd. Een goed begin van mijn 2e Camino editie. Eenmaal in Porto hebben we afscheid van elkaar genomen op het vliegveld met het nemen van een selfie en de beste wensen voor alles wat komen gaat.

Op naar de Metro. Je kunt een kaartje kopen in een automaat. Het systeem lijkt veel op het OV kaart systeem in Nederland met dit verschil dat je elke rit moet “activeren” door een check-in bij een daarvoor bestemde paal. De metrokaart zelf is eenvoudig waardoor ik besloot direct naar de kathedraal van Porto te gaan om mijn “credential del perigrino” te halen. Deze heb ik nodig om gebruik te kunnen maken van herbergen onderweg. Om naar de kathedraal te gaan is het dichtsbijzijnde metrostation São Bento. in de metro kwam ik een eerste medepelgrim tegen. Uit Amerika (Boston) en jetlagged. Wie weet kom ik haar onderweg weer tegen. Ik voel me blij en zit met een glimlach op mijn gezicht. Wat fijn dat dit weer kan.

Ik besluit om nog niet naar mijn gereserveerde kamer te gaan maar nu ik toch bij de kathedraal ben eerst wat sightseeing te doen. Zo struin ik wat door de kathedraal, maak wat kunstfoto’s en verwonder mij over de pelgrims die voorbij komen op het plein voor de kathedraal. Door brede en smalle straatjes struin ik naar de rivier Rio Douro. Oude en vervallen gebouwen wisselen zich af met nostalgische en zelfs idyllische plekjes en huizen. Porto is mooi! Talloze smalle straatjes met dito eettentjes.

Na het maken van wat mooie plaatjes zoek ik mijn kamer op in Bonfim. Een nette kamer. Weliswaar aan een drukke weg gelegen, maar met de luiken dicht heeft dat weinig tot geen overlast. Ik kan dus een powernap doen want de afgelopen nacht was niet de beste. Maar eerst een heerlijke douche. Sightseeing is in Porto een behoorlijke inspanning. De leuke smalle straatjes lopen omhoog en omlaag. Maar vanaf Rio Douro is het een behoorlijke klim met vele trappen naar de plek waar ik moet zijn. Echte kuitenbijters.
Wilde ik de aankomstdag rustig aan doen? Inmiddels heb ik er toch alweer 20 km opzitten. Een mooie generale.

Na de powernap ben ik natuurlijk nog terug naar het centrum gegaan. Om te eten bijvoorbeeld. Maar ook omdat ik mijn zinnen heb gezet op een boekwinkel alias bibliotheek de Livraria Lello. Hier heeft schrijfster J.K. Rowling deels haar inspiratie vandaan voor de Harry Potter reeks toen zij begin jaren negentig Engelse les gaf in Porto. Bij aankomst trof ik echter een rij aan van c.a. 150 meter. Tja, dat heb ik er gewoon niet voor over. Verkeerde moment, jammer! Ik moet het doen met de foto’s op internet.

Anyway. Nog wat meer sightseeing gedaan. Een salada de casa gegeten wat zwaar tegenviel en een Portugese specialiteit “francesinha” waar ik nog niet over uit ben. Het grote glas rode wijn was heerlijk en ik voelde mij bij het opstaan meteen rozig. Wat fijn om dan buiten te zijn.

Deze Camino loop ik ook als een reflectie op de afgelopen periode en de periode die komen gaat.
Een vraag die mij gaat bezighouden luidt: “Hoe kan wandelen en assetmanagement met elkaar geïntegreerd worden?” Een werkvorm die ik nu al vaak inzet is de silent walk aan het einde van bijvoorbeeld een training of bij het faciliteren van een sessie. De ervaring leert dat deze vorm de deelnemers echt heel veel brengt. Is er een next level om werk en “ontspanning” met elkaar te combineren om het brein maximaal te laten renderen? Wie weet verzin ik iets nieuws 😉

Morgenochtend sla ik het eerste stuk over op weg naar Vila do Conde. De eerste kilometers voeren langs drukke wegen en staan bekend als gevaarlijk en saai. Ik reis dan ook met de metro naar halte Mercado en vandaar loop ik naar de kust om vervolgens de route met de gele pijlen te vervolgen.

Vanavond op tijd slapen. De afgelopen nacht was kort en ik wil fris aan de volgende dag beginnen.

Bom Caminho!

Porto vanaf de Rio Douro
Geplaatst op

Aangename temperaturen

Terugblik

Het eerste deel van 2019 zit erop. Met tevredenheid blik ik terug op de mooie opdrachten die ik heb mogen uitvoeren. Ik heb meerdere trainingen mogen geven. Bij Waternet en bij Vitens ging dat over assetmanagement en bij de Vastgoed Business School over Communicatie en Conflicthantering.

Bij het Hoogheemraadschap van Rijnland lag de aandacht het afgelopen half jaar op het werkbaar maken van assetmanagement. Samen met de medewerkers is er vorm gegeven aan risicobeheer (stap 2 van de 7 assetmanagement stappen). Rijnland is nu zelf in staat hier mee door te gaan. Door gebruik te maken van het door LEAM ontwikkelde Risico Register kon het risicobeheer direct toepasbaar gemaakt worden.

Parallel aan de risicosessies is aandacht gegeven aan de Meerjaren Assetplanning. Deze is opnieuw tegen het licht gehouden door de planning te koppelen aan de bedrijfswaarden van het Hoogheemraadschap. Voor beide onderwerpen is gebruik gemaakt van een (concept) risicomatrix die samen met de medewerkers is opgesteld. Deze matrix heeft inmiddels ook de bestuurlijke kamers bereikt.

Voor het LEF Future Center heb ik meerdere sessies met uiteenlopende onderwerpen mogen begeleiden. En als afsluiter van het eerste half jaar een Community of Practice voor mijn mede facilitators.

Time to relax

Met de zomermaanden voor de deur is het nu tijd om te relaxen. Niet enkel in de sfeer van vakantie, maar ook in de vorm van actieve inspanning. Was het vorig jaar een wandeling naar Santiago de Compostella vanuit de Pyreneeën, dit jaar doe ik dat vanuit Porto. Qua kilometers een derde van wat ik vorig jaar heb gewandeld, maar toch weer een mooie uitdaging en een moment voor reflectie voor de 2e helft van 2019. Ik ben van plan om net als vorig jaar een dagelijks blog bij te houden van dit avontuur. Ik hoop echter wel op aangename temperaturen tijdens de wandeling.

Vooruitblik

Een vooruitblik komt natuurlijk deels tot uitdrukking met de reflectiewandeling. Maar dat wil niet zeggen dat er nog niets te melden is. Het trainen bij Waternet en Vitens gaat gewoon door. Sterker, beide hebben gevraagd om extra trainingen te verzorgen. Dat is een groot compliment! Voor LEF staan er ook alweer meerdere sessies in de agenda gepland en ook Rijnland heeft om ondersteuning gevraagd.

Ook ben ik in gesprek over een mogelijke samenwerking met een interessante partij. Als het zover komt, zal dat in de 2e helft van 2019 zichtbaar worden. Spannend! De agenda kent nog ruimte, maar ik ben er zeker van en vol vertrouwen dat deze zich snel gaat opvullen. Alle stoplichten staan op groen. En dat zorgt wederom voor aangename temperaturen.

Tijd om te wandelen!

De eerste wandeldag vanuit Porto
De eerste wandeldag vanuit Porto (foto van Bregje, Wandelvrouw)
Geplaatst op

Santiago

Ik kan vertellen over de wandeling door de eucalyptusbossen die prachtig was met af en toe nog venijnig klimmen tussendoor. Ik kan vertellen dat ik mij vandaag een stuk beter voelde dan gisteren en dat de wandeling vandaag vooral heel snel ging. Maar ik kan ook vertellen hoe ik vandaag mijn emoties heb toegelaten.

En dat begon al bij het ontbijt. Enkel de gedachte aan dat het straks voorbij zou zijn maakte dat ik een brok in de keel kreeg. En die momenten heb ik nog een paar keer gehad onderweg. Heel onwerkelijk eigenlijk. De kilometerpaaltjes aftellend kwam Santiago steeds dichterbij. Bij de laatste 6 kilometer kwam ik Sunshine (USA) weer tegen (red, de dame van gisteren onderweg naar Santa Irene; haar ouders waren hippies), wat een leuke bijkomstigheid was.

Santiago doemde op tussen de heuvels en de wandelsnelheid nam toe. Ik wilde er zo graag zijn. Maar naarmate ik dichterbij kwam viel het toch wel een beetje tegen. De moderne voorstad is niet echt spectaculair. Doch eenmaal in de buitenrand van de stad stond daar ineens een man te spelen op een doedelzak. En daar waren ze weer, de tranen vergezeld van een brok in mijn keel. De weg zelf was nog steeds niets bijzonders. Verder lopen dus, richting het oude centrum en de kathedraal. En toen hoorde ik mijn naam roepen. Het was Justine die samen met Hernan een biertje dronk op een terras. Het was een ontmoeting met een stevige omhelzing. Met elkaar zijn we verder gelopen richting de oude binnenstad. En hoe leuk, ik kwam Miguel en zijn vriendin tegen en dat was voor beide een verrassing. (We hebben nog met elkaar gegeten in Pamplona ). Ook nu waren er weer de innige omhelzingen. En zo naderde de oude binnenstad en de kathedraal met het plein waar iedereen naartoe gaat, het Plaza do Obradoiro. En vlak voor het plein stond er weer een muziekant op een doedelzak te spelen. Daar kwam de emotie weer.

We liepen het plein op wat ineens heel groot is om te overzien. Heel veel pelgrims en de meeste had ik nog nooit gezien. Wat versuft heb ik mijn backpack afgedaan en ben even gaan staan. En daar kwamen de tranen weer of eigenlijk gewoon een potje janken. Aanstekelijk kennelijk want Justine begon ook en dan houd je elkaar weer even stevig vast.

Na een kwartier ben ik mijn pension gaan opzoeken waar ik de komende twee nachten zal verblijven. Een warme douche en omkleden om vervolgens door de gezellige straatjes te wandelen richting het pelgrimskantoor voor het Compostolaat. Daar ben ik niet gebleven omdat twee uur in de rij staan echt een beetje zonde van de tijd is. Ik heb nog even op het Plaza do Obradoiro gezeten om de binnenkomende pelgrims te aanschouwen. Ook Eefke heb ik zien binnenkomen en de komende dagen worden dat er nog veel meer. De Camino zit er op. De fysieke inspanning is geleverd, mentaal zal er vast nog wel wat doorwerken en de emoties zullen zich ook vast en zeker nog laten gelden. Het was mooi, spectaculair, saai, gezellig, zwaar, emotioneel, pijnlijk, vrolijk, eenzaam, overweldigend, spannend, intiem, vertrouwd, sociaal, koud, nat, heet en bovenal bijzonder. Met ontmoetingen en vaarwel en heel veel nieuwe vrienden van over de hele wereld. Ik ben buitengewoon dankbaar dat ik voor dit avontuur heb gekozen. En mocht jij je afvragen of ditzelfde avontuur iets voor jou is, dan komt het antwoord vanzelf tot je op het juiste moment. Buen Camino!

Plaza do Obradoiro