De Nederlandse infrasector staat aan de vooravond van een cruciale transitie. Met een groeiende nadruk op duurzaamheid, innovatie, financiële stabiliteit en risicobeheersing, biedt de beweging naar een vitale infrasector kansen om infrastructuur toekomstbestendig te maken.
Toch lijkt het beleid van het kabinet Schoof op sommige punten achter te blijven, wat vragen oproept over de haalbaarheid van deze transitie en de impact op de lange termijn.
Kritieke Kwetsbaarheid
In een tijd waarin digitalisering centraal staat, is cybersecurity een van de grootste uitdagingen binnen de infrasector. De automatisering van systemen, zoals bruggen, sluizen en tunnels, maakt deze onmisbare infrastructuur kwetsbaar voor cyberaanvallen. Volgens experts is het niet de vraag óf, maar wanneer een dergelijk incident plaatsvindt.
Hoewel organisaties zoals Rijkswaterstaat en waterschappen al investeren in verbeterde beveiligingsmaatregelen, ontbreekt een gecoördineerde landelijke aanpak. Het kabinet Schoof heeft extra middelen vrijgemaakt, maar deze zijn volgens deskundigen onvoldoende om toekomstige risico’s effectief te beheersen. Structurele oplossingen, zoals een nationaal expertisecentrum voor cybersecurity specifiek voor de infrasector, blijven uit. Het gevolg: versnipperde initiatieven en een verhoogd risico op ontwrichtende cyberaanvallen.
Samenwerking als Bouwsteen voor Succes
Een van de lichtpunten in het beleid is de introductie van nieuwe samenwerkingsmodellen, zoals de tweefasenaanpak. Deze methode verdeelt projecten in een voorbereidende en uitvoerende fase, waarbij risico’s en verantwoordelijkheden eerlijker worden gedeeld. Dit model heeft al geleid tot betere resultaten bij complexe projecten zoals dijkversterkingen en tunnelrenovaties.
Rijkswaterstaat speelt hierin een voortrekkersrol en betrekt andere infrabeheerders als waterschappen en drinkwaterbedrijven actief bij de planning. Deze samenwerking bevordert vertrouwen en transparantie. Toch wordt deze aanpak nog niet breed genoeg toegepast. Veel projecten blijven vastzitten in traditionele aanbestedingsvormen die de nadruk leggen op kostenbesparing in plaats van kwaliteit en duurzaamheid.
Veel Duurzame Ambitie, Weinig Actie
Duurzaamheid is een kernpunt binnen de transitie naar een vitale infrasector. Het kabinet Schoof heeft ambitieuze doelen gesteld, zoals het reduceren van de CO₂-uitstoot en het stimuleren van circulair bouwen. Toch blijven concrete stappen achter. Belangrijke initiatieven worden vaak in de pilotfase gelaten door een gebrek aan structurele financiering.
Waterschappen en drinkwaterbedrijven zijn voorlopers in duurzame innovatie. Voorbeelden zijn het plaatsen van zonnepanelen op waterzuiveringsinstallaties, Nereda zuiveringsinstallaties en het terugwinnen van grondstoffen uit afvalwater. Rijkswaterstaat draagt bij door hergebruik van materialen bij renovaties. Rijkswaterstaat heeft in zijn Innovatieagenda 2030 de ambitie uitgesproken om klimaatneutraal en circulair te zijn tegen 2030. Zonder duidelijke regie vanuit het kabinet blijven deze inspanningen echter beperkt in schaal en impact.
Onzichtbare gevaren op de Lange Termijn
De gevolgen van het kabinetsbeleid op korte termijn lijken beheersbaar, maar de echte kosten worden in de toekomst voelbaar. Cyberaanvallen kunnen leiden tot langdurige uitval van vitale infrastructuur, terwijl het uitstellen van duurzame investeringen toekomstige generaties opzadelt met hogere onderhoudskosten en verminderde betrouwbaarheid van systemen. Bovendien kan Nederland zijn concurrentiepositie verliezen aan landen zoals Duitsland en Denemarken, die verder gevorderd zijn in duurzame infrastructuur.
de tijd dringt
De transitie naar een vitale infrasector vraagt om visie, daadkracht en samenwerking. Hoewel het kabinet Schoof enkele stappen in de goede richting heeft gezet, zoals de tweefasenaanpak, blijft op veel vlakken een integrale visie achterwege. Cyberveiligheid en duurzaamheid krijgen onvoldoende prioriteit, en cruciale investeringen blijven uit.
Als Nederland zijn infrastructuur klaar wil maken voor de uitdagingen van morgen, moet het kabinet nu actie ondernemen. Dit vraagt om een sterke regierol, structurele financiering en een heldere langetermijnstrategie. Alleen dan kan de infrasector echt vitaal worden en blijven functioneren als de ruggengraat van onze samenleving.
En allicht hebben de kabinetsleden ambitieuze voornemens voor het nieuwe jaar.
bronnen
https://www.versterkencyberweerbaarheid.nl/sectoren/watersector/over-het-programma
https://rwsinnoveert.nl/publish/pages/219970/innovatieagenda_2030-versie-23_2.pdf
https://www.waterschappen.nl/projecten/nereda-waterzuivering/
https://unievanwaterschappen.nl/waterkwaliteit/waterketensamenwerking/