Vandaag was eigenlijk wat saai. De afgelopen nacht ook. Een fanatieke snurker heeft de hele slaapzaal wakker gehouden. Daar meer over zeggen voegt niet veel toe. Het hoort er een beetje bij. Vandaag van Vila do Conde naar Marinhas. 28 kilometer ver. Ik verwachtte eigenlijk een gelijke scene als gisteren. Veel strand en zee maar uiteindelijk viel dat eigenlijk wel mee.
De eerste vijf kilometer was door Vila do Conde en Póvoa de Varzim en noodgedwongen bij de McDonalds een ontbijtje genomen. Geen burger hoor, dat was voorbehouden aan zeker 20 scholieren en dat om 7:30 in de ochtend! In Póvoa kwam ik weer aan de kust en vandaar begon een eindeloze wandeling langs en door de duinen. En toch, halverwege werd dat een wandeling meer landinwaarts. Nog steeds over aangelegde getimmerde paden van hout. Het is een grappig gezicht en het heeft ook wel wat. Een deel van de paden is gloednieuw en worden ook gebruikt als de route naar Santiago. Maar af en toe houdt het op en ga je verder op de “oude” route die overigens steeds beter wordt aangegeven. Hoe verder landinwaarts, hoe anders het landschap. Ik wandel langs velden met metershoge bamboe. Door eucalyptus bossen en langs vergezichten. Eigenlijk best mooi voor een saaie route.
Misschien is dat omdat ik pas na een kilometer of 20 voor het eerst iemand tegenkom. In vergelijking met vorig jaar op de Camino Frances, wat ik onwillekeurig toch doe, is het echt enorm rustig en stil. Gek genoeg kunnen albergues heel snel vol zijn. Wat mede veroorzaakt wordt doordat hostels een stuk duurder zijn en het aanbod albergues is nog relatief laag. Zodra ik in Spanje ben denk ik dat dit snel anders zal zijn. Helemaal wanneer de twee routes vanuit Porto samenkomen. Maar dat weet ik volgende week.
Eenmaal in Marinhas valt mijn oog op een wegwijzer naar een nieuwe plek om te overnachten. Deze staat (nog) niet in mijn Camino app. De eigenaren zijn wat ouder en spreken geen woord Engels. Met Google translate kan ik toch duidelijk maken dat ik een privé kamer wil. En deze is in een woonhuis met klassieke meubeltjes. Maar heerlijk rustig en koel. Eens kijken of ik een goede nacht kan maken.
En de rest van de middag? Niet te veel. Lief zijn voor mijn voeten en mijn blog je schrijven vanaf mijn handdoek op het strand. Het water is lekker, maar erg koud! Welkom in Marinhas.
Bom Caminho!
