Categorie: blog

Wat een heerlijke dag! Natuurlijk met een zelfde routine van opstaan, tas inpakken, ontbijt regelen, wandelen, etc. Maar het is nagenoeg droog gebleven. De zon heeft geschenen. Er was muziek onderweg. Leuke plekjes om even te blijven hangen en uitgeperste sinaasappel te drinken. De geuren, de kleuren, alle insecten die druk bezig waren met doen wat ze doen. Ik voel mij echt heel blij. En ontzettend dankbaar dat ik deze wandeling kan doen. Ik heb op het laatste stukje na de hele etappe met Richi (uit Cairns) gelopen. Mooie gesprekken mogen hebben. Ik hou hiervan!

In Los Acros aangekomen leek een flinke tegenvaller. Er was helemaal niets. Maar eenmaal dichter naar het centrum kom ik bij een heel fijne Albergue gehost door de Nederlandse Marie. Het is een fijne plek. Een inmiddels bekend gezicht speelt gitaar als ik aankom. De Albergue heeft een fijne binnenplaats waar ik mijn voeten in een koud stromend bad kan onderdompelen. Natuurlijk een was gedaan en door een ouderwetse wringer gehaald. Larissa en Gavin zijn er (Australië), net als Clayton (Melbourne) en Sandra (Manchester). Dat was afgesproken gisteravond tijdens het eten bij de Italiaan in Estella. Vanavond op herhaling en Sophie (Frankrijk) gaat ook vast mee. Met haar heb ik een afspraak om 28 juni met volle maan een keer ’s nachts te wandelen. Als we dan nog bij elkaar in de buurt zijn. Ik zie ondertussen meerdere pelgrims steunen en kreunen. Lichamen zijn moe, voeten kapot en benen verzuurd. En ik… Waarschijnlijk 30 km naar Logroño. Buen Camino!

Vanmorgen om half acht vertrokken uit Puente la Reina. Met regen! En op het laatste stukje na heeft het eigenlijk de hele ochtend wel geregend. Niet hard, maar wel lang. En met zulk weer is mijn regenjas in ieder geval niet geschikt. Het houdt de regen prima tegen, maar sluit het ademen ook lekker af. Dus word je door de inspanning alsnog nat van het zweet. Ik voelde mij vandaag niet heel fit. Het lijf is moe. De benen doen wat ze moeten doen, net als de voeten. Het grootste deel van de tocht vandaag heb ik dan ook alleen gelopen, vergezeld met mijn eigen gedachten en ongemakken. Maar de dag begon prima met mooie vervolggesprekken. Met Sandra uit Manchester. Zodra ik de Camino op liep kwam ik haar tegen. Zij heeft haar eigen uitdagingen en ik heb vooral naar haar geluisterd. Dat heeft ze zeer gewaardeerd. Ze raadde mij een carrière switch aan om psycholoog te worden. Meer met mensen in ieder geval. Leuk, want laat dat nu precies de reden zijn dat ik doe wat ik doe. We liepen nog een tijdje zwijgend verder toen ze uit het niets mij complimenteerde dat ze mij een mooi persoon vond. Het raakte me. Ook het besef dat ik dergelijke complimenten niet altijd evengoed weet te ontvangen. Daar heb ik nog wat op te verteren!

Ondanks de regen en ongemakken was het een mooie wandeling met mooie vergezichten en wederom talloze klaprozen. Voor twaalf uur liep ik Estella/Lizarra binnen. In de eenvoudige albergue heb ik een was gedaan en buiten kunnen ophangen. De regen is voor nu even voorbij dus kan het lekker drogen. Ik heb ook het stadje wat verkend en kwam natuurlijk weer bekende gezichten tegen. En dat vind ik echt heel leuk. Je beleeft met elkaar toch een subcultuur. En iedereen heeft daarin zijn/haar uitdaging. Maar ook iedereen is zichzelf of komt dichterbij zichzelf. Gesprekken zijn echt, gevoelens en emoties zijn echt. Ik ben pas vijf dagen en 120 km onderweg. Het lijf moet zich nog aan de omstandigheden aanpassen maar ik lijk een ritme gevonden te hebben en bovenal is het een heel mooi avontuur.
Opstaan, zorgen voor ontbijt, lopen, zorgen voor lunch, lopen, slaapplaats zoeken, wassen, douchen, omgeving verkennen, eten, slapen… Oh ja, en een blogje schrijven. Buen Camino!

Vroeg opgestaan en om half zeven aan de wandel. Geen ontbijt omdat ik er vanuit ga dat in Pamplona vast wel iets open is. En dat klopt. Op nog geen 200 meter haal ik een broodje en een sandwich voor tussendoor en lunch. Pamplona is nog behoorlijk stil en dat geeft de stad een serene rust. Ik zie al wel enkele pelgrims voor mij zo’n 100 meter. En na een tijdje haal ik ze in. En wat leuk, het blijkt Briley uit Minnesota te zijn. Ze loopt samen met Sandra uit Manchester. Sandra en ik hebben tijdens de wandeling een mooi gesprek. Ze is psycholoog van beroep. Na een tijdje loop ik wat vooruit en kom ik aan in een stadje waar ik een banaan koop en even een korte meditatie in het plaatselijke kerkje doe. En zowaar, ik krijg een stempel in mij Camino paspoort dat ik er ben geweest. Ik eet ook nog een deel van mijn sandwich en stap vrolijk verder. Ik voel me blij. Het lichaam werkt goed mee en de benen houden zich goed. Ik zie meerdere pelgrims die het momenteel zwaar hebben door de vele pijntjes aan vooral voeten en benen. Het is een mooie route. Veel open velden met nog groene tarwe. Klaprozen te over. Ik kom ook langs een kunstwerk dat tevens in de film “The Way” wordt getoond. Zie de foto onder. Uiteraard worden daar veel foto’s genomen en niet enkel door Pelgrims. Van daar is het een flink stuk naar beneden en ik merk dat het mij minder moeite kost als ik met tempo naar beneden ga i.p.v. iedere keer inhouden. Dat schiet dus lekker op. Ik kom nog een kok tegen uit Japan die in Normandië werkt en Tony uit Ierland. Wederom mooie gesprekken. En samen met Tony kom ik aan in Puente la Reina. Daar gaan we onze eigen weg. Beide opzoek naar een slaapplaats. Maar aangezien Tony weet dat hij enorm snurkt probeer hij een plek voor hemzelf te vinden. Het is iets over 12 als ik bij mijn gekozen albergue aankom. Dat ging snel! Ik ben één van de eerste en kan een plek uitzoeken. Niet lang daarna volgen Herman uit de US en Janeska uit Litouwen. Na een korte siësta ontmoet ik hen weer samen met andere bekenden bij een bar in het dorp voor een halve liter steenkoud bier en ik bestel een flinke salade. Groenten moet je hier goed zoeken! Het is gezellig. We zitten aan tafel en vertegenwoordigen met elkaar diverse nationaliteiten. (Nederland, Noorwegen, USA, Cuba, Frankrijk, Litouwen, Australië). Vanavond uiteten met elkaar. We gaan zien wie er allemaal zijn, maar het beloofd druk te worden. Buen Camino!