Categorie: blog

De voorspelde regen is grotendeels uit gebleven. Het enig ongemak was daarbij wat wel en niet aan te trekken. Dus eenmaal een besluit om de regenjas weer uit te trekken moet deze ook weer aan als het toch begint te regenen. Niet lang weliswaar, maar je wilt gewoon niet nat worden. In Larrasoaña kon ik geen ontbijt krijgen. En water was er enkel uit de kraan. Dat zou goed moeten zijn ware het niet dat het erg naar chloor rook. En je moet toch drinken. En veel ook! Ik had nog wat ontbijtkoek bij voor dergelijke momenten. Na een paar kilometer wat ontbijt kunnen halen en brood voor de lunch. Daar kwam ik ook Clayton uit Melbourne weer tegen. Het pad was veel verstopt onder struiken en bomen. Alles was nog nat en modderig en af en toe een beetje tricky daardoor. Pamplona is niet ver en we zien het in de verte liggen. Met nog wat kilometers te gaan komen we Richi tegen. Uit Cairns. Hij heeft een eigen manier van wandelen op de Camino en het blijkt zo te zijn dat veel andere pelgrims daar iets van vinden. Wat een prachtige kerel is het. We kunnen het prima vinden en kunnen echt het juiste “level” raken in ons gesprek. Over spiritualiteit, geloof, onze kijk op het leven, onze geschiedenis, life events, etc. We praten door tot in Pamplona waar we al vroeg zijn. De herberg is nog niet eens open. We wachten en praten op één van de bankjes voor de herberg. Andere bankjes vullen zich gestaag met andere pelgrims. Het zijn emotionele gesprekken en ik ben er echt door geraakt. En ik weet niet wat de reden is, naar als de deuren van de herberg (met de naam Jesus en Maria) open gaan, verrek ik spieren in de onderrug. Op een nare manier. Ook de buik wordt onrustig. Zou het toch het water zijn? Mijn plan om Pamplona te ontdekken valt mede daardoor een beetje in het water. Maar ik merk ook dat ik moe ben. In Larrasoaña heb ik best redelijk geslapen, ondanks het gesnurk van – ik denk – iedereen! Ik ben “verliefd” geworden op mijn oordoppen. Het is goed om de benen wat te laten rusten. Wat oefeningen doen. Een warme douche en in Pamplona een geschikte plek zoeken om wat te eten. Dat bleek met een aantal pelgrims tapas eten. Ik kijk uit naar een goede nachtrust! Morgen naar Puente la Reina. Buen Camino!

Vlnr: ik, Clayton, Richi

Zon! Veel zon vandaag. Dat is een mooie samenvatting van de dag. Het begon om 6:00. Je merkt in de albergues dat pelgrims dan beginnen met opstaan. Het wordt dan erg onrustig. Overigens, de gehele nacht is onrustig want je hoort alles! Ik ben dus uitermate blij met mijn oordoppen die het meeste geluid toch wel wegfilteren. Douchen doe je in de avond. Tenminste, als je een droge handdoek wilt hebben. Dus eenmaal wakker is de tas snel ingepakt. Voeten insmeren en sokken aan en de schoenen. Op naar het ontbijt. Stel je daar niet teveel van voor. Een toast, boter en aardbeienjam. En wat limonade waarvan ik hoopte dat het jus d’orange zou zijn. Op naar Larrosoaña. De voorspellingen qua weer zijn voor de ochtend goed. Daarna neemt de kans op regen toe. Het is c.a. half acht als ik samen met Clayton uit Melbourne vertrek. Wederom bekende gezichten onderweg en na 3 km komen we bij een bakker. Hier kool ik twee sandwiches voor lunch (of zodra ik trek krijg). Na een tijdje pak ik mijn eigen tempo op en kom ik Briley uit Minnesota tegen. Een tijdje lopen we samen op en praten we o.a. over – hoe kan het ook anders – de reden waarom voor het lopen van de Camino. Na een tijdje pak ik mijn eigen tempo weer op. Het is warm en dus een enorm verschil met gisteren. Na een korte stop voor een sandwich en even de voeten ontlasten in Zubiri heb ik nog een kleine 6 km te gaan. Dat laatste stuk is niet het mooiste. Langs de openbare weg, industrieterrein en uiteindelijk toch nog wat bos kom ik aan in het stadje. Ik heb niet de puf om direct een onderkomen te zoeken dus eet ik eerst wat Tagliatelle in een bar. Ook hier kom ik weer twee pelgrims uit Amerika tegen. Aan conversatie geen gebrek. Heerlijk om de voeten even te laten rusten. Om de hoek zit de albergue waar ik moet zijn. Afrekenen, stempel in het pelgrimspaspoort, douchen en daarna nog even de spullen van vandaag wassen. De zon schijnt nog steeds dus het kan snel drogen. Het is een fijne dag. Morgen gaat het weer regenen onderweg naar Pamplona. Bueno Camino!

De eerste dag zit er op en ik ben 27 km verder. Maar dat lijken er wel twee keer zoveel. Geteisterd door veel en harde regen, kou, hagel, storm, bliksem en onweer. Allemaal tegelijk als een nare cocktail boven op de berg. Geen plek om te schuilen en dus maar één mogelijkheid. Ondergaan! Het deed pijn, veel pijn. En maar doorklimmen naar 1400 meter hoogte. Had geen kracht meer in de vingers van de kou en was behoorlijk afgekoeld. Met rode plekjes op armen en bovenlichaam van de hagel die door de storm van alle kanten tegelijk leek te komen. En eerlijk is eerlijk, ik had de tocht bijna opgegeven. Maar toen brak de zon toch door en heb ik de laatste 11 km kunnen wandelen met een droge trui daar waar andere shirts al doorweekt waren. Eenmaal in Ronchevalles kwamen de emoties en die heb ik even goed mogen voelen. In de albergue, met Nederlandse eigenaren heb ik alles wat nat was kunnen wassen en laten drogen. Natuurlijk weer veel mensen ontmoet en een weerzien van bekende gezichten. Een prima pelgrimsmaaltijd gehad en eigenlijk wel klaar voor een goede nachtrust. Morgen wederom 26 km voor de boeg. Maar met weinig hoogtemeters. Althans, niet omhoog. Al met al een zware dag en een goed einde. Bueno Camino.