Tag: Santiago

Zoals elke morgen is het maar afwachten hoe ik heb geslapen. Vannacht niet zo heel veel. Ondanks het fijne hostel en de goede bedden. Ik sliep relatief laat en was vroeg wakker. Ergens maakte ik mij wat zorgen over vandaag omdat het lijf gisteren echt niet fit was. En ik moest mijzelf vanmorgen ook echt een beetje forceren om in beweging te komen. Erika zat al te ontbijten en ik ging er vanuit dat zij al snel zou vertrekken. Zelf at ik een banaan, een nectarine en een ontbijtkoek en dronk een glas lauw water. Uiteraard de voeten verzorgen door het dagelijkse ritueel van insmeren met voetencrème en tegenwoordig ook enkele blaartjes verzorgen. Hoewel, mijn rechtervoet is weer als nieuw en de linker heeft iets meer aandacht nodig.
Vandaag mag ik ook de in León gekochte wandelstokken gaan proberen. Ik ben benieuwd.

Erika heeft op mij gewacht en samen zijn we vertrokken. We liepen langs de kathedraal en kwamen direct al Clayton en James tegen. En nog wat bekende gezichten. In León op een terrasje nog een croissantje gegeten met elkaar op het moment dat Richi en Justine langs liepen. Het is leuk om elkaar steeds te treffen.

Al met al redelijk laat aan de echte wandel. Ongeveer 25km te gaan en afhankelijk van hoe ik mij voel misschien wel wat minder. Ik was vandaag en zeker vanmorgen, redelijk emotioneel. Dat hoort er een beetje bij. Het lopen ging boven verwachting goed. Ik merkte al heel snel dat wandelstokken een enorm verschil maken. Zeker bij klimmen en dalen. Maar ook op het vlakke merkte ik dat ik de benen minder aan het belasten was. Heel fijn!

Erika en ik hebben leuke en fijne gesprekken gehad. En we hebben lange stukken ook gezwegen. Een beetje in onze eigen wereld en in een behoorlijk tempo doorgelopen. Ons tempo is nagenoeg gelijk dus dat gaat vanzelf. Tussendoor een sandwich gegeten in een dorpje en ook hier kom ik weer andere bekenden tegen. De zon schijnt en de bergen die vanaf overmorgen bedwongen moeten worden laten steeds meer details zien. Ik heb wel zin om de bergen weer in te gaan. Zolang het maar zonnig is tenminste, dan valt er nog wat te zien.

Vandaag is het zeker zonnig. En met 26°C een lekkere temperatuur. Wel insmeren want de zon is erg krachtig. We komen aan in San Martín del Camino en checken in bij albergue La Casa Verde (het groene huis). En groen is het zeker. Een fijne en rustige plek en ik verwacht vandaag niet veel andere pelgrims. We doen wat boodschappen bij een supermarkt om de hoek en ik heb een flinke lunch. Tijd voor een siësta. Buen Camino!

Redelijk geslapen in de prima albergue in Puente Villarente en na een redelijk standaard ontbijt (toast en jam) samen met Erika vertrokken richting León. Geen lange etappe omdat we gisteren 34km hadden gewandeld. En dus na 14km was León daar en dat was dus al vroeg. Een grote stad waar vandaag van alles is te beleven. En in de grote stad kan je ook makkelijker gezond eten “scoren.” Erika en ik hebben gelunched in een zaakje met veganistische taart en bietenhoumous met granenbrood. Was lekker zo voor de verandering. Daarna nog wat geslenterd door de stad en ben ik wat gaan rusten.

Vandaag is de voetbalwedstrijd Spanje tegen Portugal en je merkt dat alle cafés zich aan het voorbereiden zijn. Grote tv schermen hangen overal. Er gebeurt veel in de stad. En af en toe wil ik even wegvluchten uit de drukte. Dat kan prima in het hostel (globetrotter) waar ik overnacht en dus ook wat rusten. Het is in hartje centrum en zeer netjes. Ik hoef mijn slaapzak niet te gebruiken want ik heb heerlijk frisse dekens gekregen en handdoeken. Echte zachte handdoeken. Wat een feest. Zo kan ik morgenochtend lekker douchen wat je anders niet zou doen. Je wilt namelijk niet met een natte lap in je tas gaan lopen.

Over lopen gesproken, ik heb wandelstokken aangeschaft om mijn benen wat te ontlasten. Drie weken wandelen beginnen zijn tol te eisen. Vandaag voel ik krampjes in de linkerkuit en mijn rechterbovenbeen voelt al een paar dagen wat verdoofd. Niet constant, maar toch. Veel drinken vandaag en rust pakken. Tegelijkertijd is dat laatste een hele opgave. Want León stroomt vol met pelgrims en heel veel daarvan zijn bekende gezichten. Dat betekend vooral heel veel knuffels en even bijpraten. Heel leuk en fijn, maar ergens ook vermoeiend.

Vanavond is er een pelgrimsbijeenkomst in een pub zo gaat het verhaal. Dat ga ik nog even ontdekken. Al met al, op deze halve rustdag toch alweer 23km.

Over twee dagen is Astorga en dan wordt er weer geklommen. Santiago is nog ver. Buen Camino!

Het zat vandaag niet in de planning om 34 kilometer te wandelen. En toch is het gebeurd. Na een redelijke nacht en een prima ontbijt in de albergue in Bercianos del Real Camino. Wachtend op mijn ontbijt zag ik Erika (Roemenië) weer. Het was een week geleden en het was zo fijn om haar weer te zien. Een stevige omhelzing en even checken of alles ok was vervolgde zij haar weg terwijl ik mijn ontbijt kon gaan eten. Daarna nog even met James (USA) gesproken. Hij had pijn vanwege een flinke blaar onder de bal van zijn voet. En daarna vol energie onderweg richting Mansilla de las Mulas.

Ik heb de eerste 20km alleen gelopen. In mijn eigen tempo. En na 7km kwam ik Erika, Eefke en Adriana ook tegen in een cafe langs de weg. Even kletsen en gebruik maken van de faciliteiten van het cafe en weer door. Het is een lange rechte weg richting León waar ik vrijdag zal aankomen. Niet heel boeiend, hoewel er af en toe echt wel mooie vergezichten zijn. Het is na het dorpje 13km zonder enige vorm van faciliteiten en ik besluit dan ook stevig door te wandelen. Net zo lang tot er weer wat leven is te ontdekken. Daar koop ik in een heel klein winkeltje een stuk brood en beleg deze met sardientjes. Dat geeft weer voldoende energie voor voorlopig. Als ik bijna klaar ben komt Erika weer voorbij, op zoek naar gezond eten. Beide gaan we onze eigen weg en na een paar kilometer kijk ik om en zie ik dat ze niet ver achter is. Ik besluit te wachten en samen lopen we verder naar Mansilla de las Mulas. Er zit dan zo’n 21km op.

We hebben fijne gesprekken en vooral ook dankbaarheid. Naar dit avontuur, naar onszelf en elkaar. En zo lopen we Mansilla binnen. En dat valt nogal tegen. De albergues liggen aan een drukke weg en het gevoel is gewoon niet goed. Ik weet nog niet zeker wat te doen. 26km vind ik nu eigenlijk wel goed en ik voel me licht vermoeid. We lopen verder voor een betere albergue. Stoppen bij de apotheek voor wat leukoplast en halen bij de Pin wat geld uit de muur. Mansilla gaat het niet worden. We drinken nog een glas verse jus d’orange. Daar besluit ik om door te gaan naar Puente Villarente en samen stappen we stevig door. Het voelt als een goed besluit. We praten niet zo veel en in de verte doemen de bergen met eeuwige sneeuw op. Het is een mooi zicht. Voorlopig nog geen bergen om over te steken. Dat duurt nog een aantal dagen tot na Astorga.

We lopen door een parkje, gaan onder een oude brug door en ineens zijn we in Puente Villarente. De eerste albergue slaan we over en de tweede is raak. Een prima plek. Er zijn erg weinig andere pelgrims. Er is een flinke tuin waar je lekker kunt liggen in lounge stoelen. En dat doen we dan ook. Tijd voor een blogje. Buen Camino!