Nog slechts 539km naar Santiago de Compostella. Het was een overwegend goede dag. Na de albergue te hebben verlaten eerst ontbeten. Samen met Erica (Roemenië) en daarna zijn we samen vertrokken uit Santo Domingo de la Calzada richting Belorado. 23km verderop. We hebben het nagenoeg droog gehouden. Maar het was wel koud. 13 graden en een straffe wind. Het is voor het eerst dat ik niet heb gezweten. Sterker nog, mijn handen en voeten voelden tamelijk koud aan. Dat laatste vooral omdat bij aankomst de Albergue nog niet open was. Ik heb wat last van mijn hielen (ik vermoed de aanhechting van de achillespees) en ik wilde de voeten laten luchten. In slippers koelt het snel af.
Erica en ik hebben mooie gesprekken gevoerd. De tijd ging daardoor ook snel. Er waren mooie wandelstukken maar ook veel saaie stukken langs N-wegen zoals we die in Nederland zouden noemen. En redelijk recht toe recht aan. Weinig klimmen en dalen. Op zich wel prettig om de benen te ontzien. Ik heb hardop mijn dankbaarheid uitgesproken dat ik Erica heb mogen ontmoeten. Ik vind het echt fijn wanneer ik op een dieper level met een ander kan communiceren en dat je elkaar ook direct begrijpt.
In Belorado kiezen we een mooie albergue uit. Met een gezellige tuin met zwembad. Misschien nog even gebruik van maken straks. De douche was ook heerlijk. Een warme stortdouche. Had dat even nodig. Net als wat eten. Dat blijft ergens ingewikkeld. Winkels zijn in de middag dicht en in bars heb je niet zoveel keus. Ik hoef niet dagelijks pincho’s. En groenten verkopen ze niet veel in een bar. Of eigenlijk gewoon niet. Dus is het wachten op het opengaan van de winkels. En in een plaatsje als Belorado is het aanbod niet zo groot.
De emoties zijn er nog steeds. Maar die blijven er dan ook bijhoren. Het blijft een bijzondere ervaring. Nog 23 dagen te gaan. Buen Camino!
