Eenzaam en ongeloofelijk mooi. Dat vat vandaag wel zo’n beetje samen. In Triacastela had ik vanmorgen twee mogelijkheden om in Sarria te komen: links (via Samos) of rechts (via San Xil). Samos herbergt het grootste klooster van de westerse wereld. Het is in de 6e eeuw gesticht en wordt nog altijd actief gebruikt. Zij het door 5 monniken. De route via Samos is echter 7km langer.
Dus ik stond vanmorgen voor de keuze. Staande voor de wegwijzers, sloot mijn ogen en wachtte op welke kant mijn lichaam zich zou bewegen. Het werd links. Op naar Sarria via Samos. Het was buitengewoon mooi vanaf het moment dat de route van de weg afging. Ik liep door dorpjes waar de tijd leek te hebben stilgestaan. Ik liep door de bossen, omhoog en omlaag. Langs de rivier en verschillende malen er overheen en er was niemand te bekennen. Ik loop vaker alleen, maar dan is er altijd wel iemand die je in het vizier hebt. Dit was anders, dit was ergens heel eenzaam. En in die eenzaamheid komen en gaan gedachten door het brein als wolken die voorbij drijven.
Ik dacht aan Erika. Mijn maatje die in Ponferrada de Camino heeft verlaten. Om goede redenen, maar desondanks een heel moedig besluit. We hebben enkel geen goed afscheid kunnen nemen van elkaar aangezien ik elders was. Dat voelt niet zo goed.
Samos was de moeite. Het klooster moet je van houden, maar de route was misschien wel de mooiste tot nu toe. Een paar kilometer naar Samos liep er plots iemand voor mij. Het was Hernan die gisteren al naar Samos was vertrokken en daar heeft overnacht. We zijn samen verder gelopen naar Sarria. Eenmaal in Sarria liep ik Richi tegen het lijf. Hij liep in tegengestelde richting een stuk terug om aandacht te geven aan zijn gevoelens op een plek niet ver van Samos. Het was een emotioneel weerzien en vooral een emotioneel afscheid. We keken elkaar in de ogen en ik zag zijn pijn. Richi heeft veel voor mij betekend op deze Camino en andersom is dat zeker ook zo. Thanks brother!
Met Hernan deel ik een mooie kamer in Sarria waar vanavond feest is in verband met de zomerzonnewende. Onze kamer is zodanig gesitueerd dat wij ons indien nodig kunnen afzonderen van het geluid. Veel albergues zaten al vol. Maar zoals ik eerder schreef: de camino wordt druk vanaf Sarria. Nog 115km. Buen Camino!
