Dag mooi mens!
Het jaar is weer bijna voorbij en – het wordt een traditie – wil ik jou bedanken voor jouw aandeel daarin. Hoe klein dat aandeel misschien mag lijken, het doet ertoe.
Onlangs zag ik een bijzonder inspirerend filmpje van filosoof, ecoloog, hoogleraar en boeddhist Matthijs Schouten waarin hij tijdens het Springtij Forum op Terschelling sprak over de kunst van bewegen. De kunst om iedere beweging te zien voor wat die is. Maar vooral hoe dat bijdraagt in het ervaren. Want door ervaren kunnen we ons verbinden. En die ervaring laat zich niet altijd beschrijven of uitdrukken.
spanning
Als je mijn eindejaar dankwoord vaker hebt ontvangen, kun je je misschien herinneren dat ik mijn ervaringen deelde over mijn wandelingen naar Santiago de Compostella. Dat ik dit in woorden heb proberen uit te drukken in een e-book en verhalen over de ervaring kan vertellen maakt niet dat ik er bijna dagelijks aan terug denk. Het is de ervaring die voor mij zo intens was dat ik mij ermee verbonden voel.
Matthijs heeft het in zijn lezing ook over verbinden met de natuur, door deze te leren ervaren. Pas dan kan je natuur waarderen en snap je dat iedereen er toe doet in het geheel waarin alles met elkaar is verbonden. Niet door deze te benaderen in cijfers of te objectiveren.
Als adviseur asset management werk ik veel met zogenaamde bedrijfswaarden modellen. Dit zijn afwegingskaders die helpen bij het maken van keuzes van en over noodzakelijke investeringen. Afwegen gebeurt met verschillende waarden. En juist daarin wordt natuur uitgedrukt in getallen. Om het te objectiveren en tastbaar te maken. Een manier om tot een vergelijk te komen ten opzichte van bijvoorbeeld veiligheid. Of bereikbaarheid. Of financiële draagkracht.
Herken je de spanning?
we zijn natuur!
Voor mij is natuur heel belangrijk. Niet conceptueel maar daadwerkelijk om het te ervaren.
Onlangs reed ik op een zaterdag over de snelweg A12/A4 vanuit België waar in de middenberm een aangereden buizerd lag. De rest van de dag en ook in de nacht liet mij dit niet los. Ik voelde een enorme drang om terug te gaan. De volgende dag ben ik in de vroege ochtend terug gegaan om de buizerd op te halen.
Na een sjamanistisch ritueel – waarin ik onder andere excuus heb aangeboden namens mijn soort die dit heeft veroorzaakt – heb ik de buizerd begraven op een plek waar buizerds zich thuis voelen. Het voelde als het enige juiste voor mij op dat moment om te doen.
Misschien denk je nu van alles en heb je mogelijk zelfs een oordeel over wat ik beschrijf. Bedenk je dan eens wat je zou doen als het een mens was in plaats van een buizerd.
We staan niet boven de natuur. We zijn onderdeel van de natuur. We ZIJN natuur! En niemand kan dat beter uitleggen dan Matthijs.
2025
Dit jaar was voor mij een druk jaar én een goed jaar. Een jaar om dankbaar voor te zijn. Ik mocht aan meerdere opdrachten werken voor Rijkswaterstaat, LEF, Public Cinema, FACgenoten, waterschap Rijn en IJssel en Vitens.
2025 gaat verder met wat in 2024 is opgestart. O. a. voor Rijkswaterstaat met een project voor netwerk monitoring en met trainingen risicomanagement. Voor LEF zal ik namens Public Cinema meerdere sessies faciliteren die moeten leiden tot een handreiking “waterveiligheid en ruimtelijke kwaliteit.”
Namens FACgenoten zal ik ook in 2025 nieuwe medewerkers verwelkomen tijdens het onboarding programma Welkom bij RWS. De implementatie van assetmanagement bij waterschap Rijn en IJssel loopt ook in 2025 door.
Daarmee is 2025 goed gevuld en kan ik alleen maar dankbaar zijn voor die mogelijkheden die jij mij direct of indirect hebt geboden. Zelfs als je dat niet eens in de gaten hebt.
Iedereen doet ertoe! Alles is verbonden. Ik nodig je uit om een half uur van je kostbare tijd te besteden aan de lezing van Matthijs tijdens Springtij.
Hele fijne feestdagen gewenst. Bedankt voor alles en ik hoop dat we elkaar ook in 2025 mogen blijven ervaren.