Vannacht nog opgestaan om voor de zekerheid de open geprikte blaar nogmaals te ontsmetten. Het irriteerde namelijk enorm en ik dacht echt dat het begon te zweren. Desondanks toch redelijk geslapen in auberge Sancta Maria in Carrión de los Condes. En vanmorgen nog voor zeven uur onderweg naar Terradillos de los Templarios. Met twee bananen als ontbijt en indien nodig een broodje en een blikje sardientjes in de tas. Ik hoopte dat er iets open zou zijn in het stadje, maar dat bleek valse hoop.
De eerste kilometers waren zwaar. Ik kon niet goed lopen vanwege pijn veroorzaakt door die blaar. Maar na verloop van tijd ging het beter en voelde het wandelen al een stuk natuurlijker. Ondanks het ongemak voelde ik dat ik veel zin had in vandaag. Er was een uitdaging en dat was dat er de eerste 18 km geen mogelijkheid zou zijn om te eten en om een sanitaire stop te maken. Het was ook de dag in het teken van het binnengaan van de “Meseta.” Voor het eerst was ik blij dat het vandaag nog niet zo warm was. Het weer is aan de beterende hand, we hebben veel zon gehad en enkel de temperatuur bleef achter. De Meseta is berucht om zijn uitgestrekte vlakten en zeer hoge temperaturen. Met nauwelijks plek om te schuilen en in het stuk van vandaag het niet kunnen krijgen van drinkwater, kan dit stuk een erg pittige zijn. Hoe dan ook, het is geen 40° en het landschap was prachtig. Ik zag de wind golven blazen over de tarwevelden die op hun beurt leken te dansen en waaruit plots een ooievaar opdook, bezig voedsel te verzamelen. De mooie wilde bloemen langs de kant die me toe wuifden en de weg die in het niets aan de horizon verdween.
Ik heb een flink stuk opgelopen met Raeanne (Canada) en zoals bijna altijd een heel mooi gesprek gehad. Waarover doet er niet zo toe. Wat er op de Camino gebeurd, blijft op de Camino. Na dit lange rechte stuk van 18km kwam ik aan in Calzadilla de la Cueza. Om 10:35 om precies te zijn en hoe fijn is het om dan naar een toilet te kunnen. Tien minuten later zat ik aan de Lasagne. En hoe grappig, iedere pelgrim komt daar langs en dat maakte het een mooie ontmoetingsplaats waar ik ook Sandra (Manchester) na een aantal dagen weer tegen het lijf liep. Leuk feitje is dat deze plek de markering is van een halve Camino. Vandaag dus officieel over de helft van de tocht naar Santiago de Compostella.
Na het verlaatte ontbijt of vervroegde lunch nog 10km verder lopen. Een paar kilometer daarvan alleen totdat ik Winny uit Ierland voorbij liep. We raakten aan de praat en ook met haar heb ik een zeer diep gesprek gevoerd. Het is zo mooi om te zien en horen hoe open mensen kunnen zijn. En het gesprek hielp mij ook door de laatste kilometers heen. Het zijn de kilometers waarbij ik de hielen maar al te goed voel. Ik heb ook niet de illusie dat dit minder gaat worden.
De albergue is heerlijk. Erg ruim en met een heel grote tuin. En met een dag al vandaag een zeer welkom einde van de wandeling. Vanavond met alle hier aanwezige pelgrims eten en afwachten wat de avond gaat brengen. Buen Camino!
