Categorie: blog

Redelijk geslapen in de prima albergue in Puente Villarente en na een redelijk standaard ontbijt (toast en jam) samen met Erika vertrokken richting León. Geen lange etappe omdat we gisteren 34km hadden gewandeld. En dus na 14km was León daar en dat was dus al vroeg. Een grote stad waar vandaag van alles is te beleven. En in de grote stad kan je ook makkelijker gezond eten “scoren.” Erika en ik hebben gelunched in een zaakje met veganistische taart en bietenhoumous met granenbrood. Was lekker zo voor de verandering. Daarna nog wat geslenterd door de stad en ben ik wat gaan rusten.

Vandaag is de voetbalwedstrijd Spanje tegen Portugal en je merkt dat alle cafés zich aan het voorbereiden zijn. Grote tv schermen hangen overal. Er gebeurt veel in de stad. En af en toe wil ik even wegvluchten uit de drukte. Dat kan prima in het hostel (globetrotter) waar ik overnacht en dus ook wat rusten. Het is in hartje centrum en zeer netjes. Ik hoef mijn slaapzak niet te gebruiken want ik heb heerlijk frisse dekens gekregen en handdoeken. Echte zachte handdoeken. Wat een feest. Zo kan ik morgenochtend lekker douchen wat je anders niet zou doen. Je wilt namelijk niet met een natte lap in je tas gaan lopen.

Over lopen gesproken, ik heb wandelstokken aangeschaft om mijn benen wat te ontlasten. Drie weken wandelen beginnen zijn tol te eisen. Vandaag voel ik krampjes in de linkerkuit en mijn rechterbovenbeen voelt al een paar dagen wat verdoofd. Niet constant, maar toch. Veel drinken vandaag en rust pakken. Tegelijkertijd is dat laatste een hele opgave. Want León stroomt vol met pelgrims en heel veel daarvan zijn bekende gezichten. Dat betekend vooral heel veel knuffels en even bijpraten. Heel leuk en fijn, maar ergens ook vermoeiend.

Vanavond is er een pelgrimsbijeenkomst in een pub zo gaat het verhaal. Dat ga ik nog even ontdekken. Al met al, op deze halve rustdag toch alweer 23km.

Over twee dagen is Astorga en dan wordt er weer geklommen. Santiago is nog ver. Buen Camino!

Het zat vandaag niet in de planning om 34 kilometer te wandelen. En toch is het gebeurd. Na een redelijke nacht en een prima ontbijt in de albergue in Bercianos del Real Camino. Wachtend op mijn ontbijt zag ik Erika (Roemenië) weer. Het was een week geleden en het was zo fijn om haar weer te zien. Een stevige omhelzing en even checken of alles ok was vervolgde zij haar weg terwijl ik mijn ontbijt kon gaan eten. Daarna nog even met James (USA) gesproken. Hij had pijn vanwege een flinke blaar onder de bal van zijn voet. En daarna vol energie onderweg richting Mansilla de las Mulas.

Ik heb de eerste 20km alleen gelopen. In mijn eigen tempo. En na 7km kwam ik Erika, Eefke en Adriana ook tegen in een cafe langs de weg. Even kletsen en gebruik maken van de faciliteiten van het cafe en weer door. Het is een lange rechte weg richting León waar ik vrijdag zal aankomen. Niet heel boeiend, hoewel er af en toe echt wel mooie vergezichten zijn. Het is na het dorpje 13km zonder enige vorm van faciliteiten en ik besluit dan ook stevig door te wandelen. Net zo lang tot er weer wat leven is te ontdekken. Daar koop ik in een heel klein winkeltje een stuk brood en beleg deze met sardientjes. Dat geeft weer voldoende energie voor voorlopig. Als ik bijna klaar ben komt Erika weer voorbij, op zoek naar gezond eten. Beide gaan we onze eigen weg en na een paar kilometer kijk ik om en zie ik dat ze niet ver achter is. Ik besluit te wachten en samen lopen we verder naar Mansilla de las Mulas. Er zit dan zo’n 21km op.

We hebben fijne gesprekken en vooral ook dankbaarheid. Naar dit avontuur, naar onszelf en elkaar. En zo lopen we Mansilla binnen. En dat valt nogal tegen. De albergues liggen aan een drukke weg en het gevoel is gewoon niet goed. Ik weet nog niet zeker wat te doen. 26km vind ik nu eigenlijk wel goed en ik voel me licht vermoeid. We lopen verder voor een betere albergue. Stoppen bij de apotheek voor wat leukoplast en halen bij de Pin wat geld uit de muur. Mansilla gaat het niet worden. We drinken nog een glas verse jus d’orange. Daar besluit ik om door te gaan naar Puente Villarente en samen stappen we stevig door. Het voelt als een goed besluit. We praten niet zo veel en in de verte doemen de bergen met eeuwige sneeuw op. Het is een mooi zicht. Voorlopig nog geen bergen om over te steken. Dat duurt nog een aantal dagen tot na Astorga.

We lopen door een parkje, gaan onder een oude brug door en ineens zijn we in Puente Villarente. De eerste albergue slaan we over en de tweede is raak. Een prima plek. Er zijn erg weinig andere pelgrims. Er is een flinke tuin waar je lekker kunt liggen in lounge stoelen. En dat doen we dan ook. Tijd voor een blogje. Buen Camino!

Dag 19 alweer waarvan er één een rustdag was in Burgos. In de koele ochtend vandaag rond 7:45 vertrokken samen met Eefke en Adriana en een heerlijk opkomend zonnetje. Vooraf gegaan door een broodje en een banaan omdat het aangeboden ontbijt niet mijn voorkeur had. Verpakte cakejes hoeft van mij echt niet. Dus tot zover Terradillos de los Templarios.

Wandelen vandaag was prima. De blaar was vandaag nauwelijks een issue, enkel de laatste kilometer de achilles. Na een aantal kilometer in het eerste dorpje werden we ingehaald door Clayton en James en met hun heb ik een groot deel gewandeld tot onze eerste stop. Ondertussen ook Raeanne en Camila (Brazilië) ingehaald en met zijn vijven hebben we een broodje gegeten en wat gedronken. Met Camila een mooi gesprek kunnen hebben over de reden van de Camino. En samen met Raeanne zijn we verder gelopen. Vragen als: “welke films staan er in je top 3” en “door welke muziek wordt je geraakt?” werden beantwoord. En op deze manier hobbelde de dag voort. De uitzichten mooi, de zon fijn en verder niet zo bijzonder. Behoudens dat we ineens tussen de schapen stonden. De laatste vijf kilometer heb ik de dames achter me gelaten en eenmaal aangekomen in Bercianos del Real Camino ben ik opzoek gegaan naar een geschikte albergue. Dat was ergens nogal een opgave maar uiteindelijk vond ik er één die nergens stond aangegeven. Niet zo vreemd, want deze is september vorig jaar afgebouwd en is dit jaar aan haar eerste seizoen begonnen.

Ik ben hier met Sandra, James en Clayton. En nog 15 andere inmiddels bekende gezichten. Het is een fijne dag vandaag. En terwijl ik mijn blogje schrijf zit ik onderuit op een loungebank in de tuin. Klaar om af te sluiten en een biertje te drinken. En met nog 355 kilometer te gaan denk ik aan twee woorden: buen camino!