Categorie: blog

Het blijft regenachtig en koud in Spanje. Volgens de vooruitzichten tot ten minste dinsdag. Ik moet het ermee doen. Mooie wandeling vandaag met mooie plaatjes en een grijze lucht. Ik begon de wandeling samen met Lena (Zwitserland) vanuit Hornillos del Camino maar na c.a. 10 minuten kwam zij erachter dat ze haar wandelstokken was vergeten. Dus ben ik alleen verder gegaan. Één van de ongemakken van de Camino is als je naar het toilet moet en er is niets. In het uiterste geval zoek je dan een plekje wat in een open veld ook niet echt makkelijk is. Enfin, die uitdaging diende zich vandaag aan totdat er zomaar uit het niets een albergue opdoemde. Ik blij, bleek de albergue gesloten te zijn. Maar zowaar onder de deurmat lag de sleutel en kon ik toch naar binnen. Die tip kreeg ik van Mike (Canada) en dus was ik erg opgelucht. De uitdrukking dat de Camino voorziet in al wat nodig is was ook vandaag zeker van toepassing.

Vandaag ook een stuk opgelopen met Maureen (UK). Ze vertelde mij waarom klaprozen in Engeland zo bijzonder zijn. Het verhaal is dat tijdens de 1e wereldoorlog enorm veel slachtoffers zijn gevallen. De velden waarop gevochten werd waren doorgaans kaal. Maar na de gevechten waren deze velden bezaaid met klaprozen. De klaproos zou het bloed van elk vermoord slachtoffer hebben omgezet in de mooie rode kleur. Op 11/11 dragen veel Britten dan ook een klaproos (poppy) op hun borst. Hiermee herdenken Britten de slachtoffers van de Eerste en Tweede Wereldoorlog, maar ook van alle conflicten sinds die tijd. Dankzij haar bloedrode blaadjes en zwarte kruisvormige binnenste is zij het symbool voor alle gesneuvelde soldaten.

Castrojeriz is een leuk plaatsje. Oud en ook hier weer een kerk. Deze heb ik nog even bezocht waarna ik naar de albergue van mijn keuze ben gelopen. Rosalía heet de albergue en hier slapen ook wat bekenden van mij. Gezellig! Ben benieuwd naar het menu vanavond. Het is deels vegetarisch en ik heb nu al trek. Maar eerst nog even een siësta nadat ik bij de apotheek wat desinfecteermiddel heb gehaald, een compeed stick en een naald met draad. Wat niets zegt over de blaar, die wordt langzaam beter. Better safe then sorry is het motto. Buen Camino!

Ik heb de rustdag volgens mij goed verteerd. Het was ook wel een dag van emoties. Welke dag niet eigenlijk; maar tijdens zo’n rustdag kan je er niet van wegvluchten. Behalve in de avond omdat het echt heel gezellig was met Sandra (Manchester), Clayton (Australië), Hernan and James (USA) en een geweldige maaltijd.

Vanmorgen ook een heerlijk ontbijt kunnen samenstellen in het hotel en vol goede moed begonnen aan een nieuwe wandeldag. In regenkleding want regen zat eraan te komen. Qua etappe niet echt zwaar. Ik voelde mijn blaartje, die is dus nog niet weg, en na 15km begon de achilles ook weer wat te zeuren. Verder is er over de route niet zoveel te melden. Soms saai, soms mooi en redelijk vlak.

Eenmaal aangekomen in Hornillos del Camino kwam ik Hernan, Pat en Pete weer tegen en later sloot Briley ook nog aan. De verleiding was groot om nog 11km door te gaan samen met hen, maar het hoeft niet. Ik heb tijd genoeg om in Santiago te komen en ik lig een dag voor op dat schema ondanks de rustdag van gisteren. Een stapje minder is prima voor mij. En omdat er een rustdag is geweest ontmoet je ook weer andere mensen. Inmiddels een mooi gesprek gehad met Lena (Zwitserland) en een aangename kennismaking met Maureen (UK). Aangenaam omdat Maureen dacht dat ze toch minstens twee keer zo oud was als ik. Ze schatte mij op 28! How sweet! Overigens, ik ben ook al op max 34 geschat. Ik denk dat de Camino je jonger maakt of in ieder geval zachter.

Af en toe komt het zonnetje door en is het direct heerlijk warm. Het zal eens tijd worden hier in Spanje. Maar los van de regen, prima wandelweer. Buen Camino!

Burgos is een mooie stad. En voor mij de plek om het lijf wat rust te gunnen. Dat rusten moet je ruim zien. Uiteindelijk sliep ik afgelopen nacht gewoon in de gemeentelijke albergue. Een prima plek overigens vlakbij de kathedraal en dat kost dan € 5,-. Al voor zes uur staan er pelgrims op voor hun wandeling en een kwartier later is er zoveel rumoer dat verder slapen nagenoeg onmogelijk is. Daar komt bij dat je in een albergue geacht wordt om uiterlijk acht uur weg te zijn. Van uitslapen was dus geen sprake. Dus om iets voor acht verliet ik het mooie pand om vervolgens aan de overkant van de straat in een café te ontbijten. De meeste daar nog aanwezige pelgrims hadden eveneens een rustdag gepland.

En wat doe je dan op een rustdag? Eerst ben ik naar een kasteel gelopen, met rugzak en al, en heb daar wat van het uitzicht over de stad mogen genieten. Hoewel, het was verlaten en ergens voelde ik mij een beetje ontheemd. Het brein had graag door willen lopen vandaag, maar het lijf even niet. En of het hele lijf precies weet wat er gaande is, is het niet vooruit te branden. Vanavond slaap ik in een hotel in het centrum en daar ben ik heen gewandeld en heb daar al vroeg mijn rugzak gedumpt. De kamer was uiteraard nog niet beschikbaar, maar fijn dat het kon. Op naar de kathedraal.

De Maria kathedraal van Burgos is imposant en indrukwekkend. Er is ruim 300 jaar over gedaan om deze gotische katholieke kathedraal te bouwen. Halverwege de 16e eeuw was het klaar. Van buiten en van binnen is het kunst. En toch voelde ik mij na enige tijd niet op mijn gemak binnen en wilde ik naar buiten. Wat ik in deze kathedraal vooral zie is: onderdrukking, verering, verdriet, mishandeling, macht, onderdanigheid, polarisatie, schaamte en nederigheid. Dat alles verpakt in weelderige kunstwerken en altaren die een enorme rijkdom uitstralen. Ik heb dat beeld op mij laten inwerken en ik kan het simpelweg niet rijmen. Ik mis beelden van liefde, zelfliefde, vreugde, plezier, geluk, voorspoed, overvloed, saamhorigheid, etc. Het zet mij aan het denken: zijn dit werkelijk de inprentingen waarop wij de Westerse maatschappij hebben gebouwd?

Ik ben daarna naar het Museo Evolución Humana gegaan. Eveneens een indrukwekkend gebouw van echter een heel andere orde. Mooi om te zien hoe de evolutie van de mens zich heeft volbracht. Indrukwekkend zijn de diverse verre voorouders die als Madame Tussaud karakters in een cirkel stonden opgesteld van 2 miljoen jaar geleden tot de neanderthaler.

Daarna naar het hotel. Inchecken en tijd voor een siësta. Vanavond afgesproken nabij de kathedraal in Cervecería Morito voor eten. Ik ben benieuwd wie er allemaal komt. En ondertussen heb ik op deze rustdag alweer 11km gelopen. Buen Camino!