Categorie: blog

Ik heb de rustdag volgens mij goed verteerd. Het was ook wel een dag van emoties. Welke dag niet eigenlijk; maar tijdens zo’n rustdag kan je er niet van wegvluchten. Behalve in de avond omdat het echt heel gezellig was met Sandra (Manchester), Clayton (Australië), Hernan and James (USA) en een geweldige maaltijd.

Vanmorgen ook een heerlijk ontbijt kunnen samenstellen in het hotel en vol goede moed begonnen aan een nieuwe wandeldag. In regenkleding want regen zat eraan te komen. Qua etappe niet echt zwaar. Ik voelde mijn blaartje, die is dus nog niet weg, en na 15km begon de achilles ook weer wat te zeuren. Verder is er over de route niet zoveel te melden. Soms saai, soms mooi en redelijk vlak.

Eenmaal aangekomen in Hornillos del Camino kwam ik Hernan, Pat en Pete weer tegen en later sloot Briley ook nog aan. De verleiding was groot om nog 11km door te gaan samen met hen, maar het hoeft niet. Ik heb tijd genoeg om in Santiago te komen en ik lig een dag voor op dat schema ondanks de rustdag van gisteren. Een stapje minder is prima voor mij. En omdat er een rustdag is geweest ontmoet je ook weer andere mensen. Inmiddels een mooi gesprek gehad met Lena (Zwitserland) en een aangename kennismaking met Maureen (UK). Aangenaam omdat Maureen dacht dat ze toch minstens twee keer zo oud was als ik. Ze schatte mij op 28! How sweet! Overigens, ik ben ook al op max 34 geschat. Ik denk dat de Camino je jonger maakt of in ieder geval zachter.

Af en toe komt het zonnetje door en is het direct heerlijk warm. Het zal eens tijd worden hier in Spanje. Maar los van de regen, prima wandelweer. Buen Camino!

Burgos is een mooie stad. En voor mij de plek om het lijf wat rust te gunnen. Dat rusten moet je ruim zien. Uiteindelijk sliep ik afgelopen nacht gewoon in de gemeentelijke albergue. Een prima plek overigens vlakbij de kathedraal en dat kost dan € 5,-. Al voor zes uur staan er pelgrims op voor hun wandeling en een kwartier later is er zoveel rumoer dat verder slapen nagenoeg onmogelijk is. Daar komt bij dat je in een albergue geacht wordt om uiterlijk acht uur weg te zijn. Van uitslapen was dus geen sprake. Dus om iets voor acht verliet ik het mooie pand om vervolgens aan de overkant van de straat in een café te ontbijten. De meeste daar nog aanwezige pelgrims hadden eveneens een rustdag gepland.

En wat doe je dan op een rustdag? Eerst ben ik naar een kasteel gelopen, met rugzak en al, en heb daar wat van het uitzicht over de stad mogen genieten. Hoewel, het was verlaten en ergens voelde ik mij een beetje ontheemd. Het brein had graag door willen lopen vandaag, maar het lijf even niet. En of het hele lijf precies weet wat er gaande is, is het niet vooruit te branden. Vanavond slaap ik in een hotel in het centrum en daar ben ik heen gewandeld en heb daar al vroeg mijn rugzak gedumpt. De kamer was uiteraard nog niet beschikbaar, maar fijn dat het kon. Op naar de kathedraal.

De Maria kathedraal van Burgos is imposant en indrukwekkend. Er is ruim 300 jaar over gedaan om deze gotische katholieke kathedraal te bouwen. Halverwege de 16e eeuw was het klaar. Van buiten en van binnen is het kunst. En toch voelde ik mij na enige tijd niet op mijn gemak binnen en wilde ik naar buiten. Wat ik in deze kathedraal vooral zie is: onderdrukking, verering, verdriet, mishandeling, macht, onderdanigheid, polarisatie, schaamte en nederigheid. Dat alles verpakt in weelderige kunstwerken en altaren die een enorme rijkdom uitstralen. Ik heb dat beeld op mij laten inwerken en ik kan het simpelweg niet rijmen. Ik mis beelden van liefde, zelfliefde, vreugde, plezier, geluk, voorspoed, overvloed, saamhorigheid, etc. Het zet mij aan het denken: zijn dit werkelijk de inprentingen waarop wij de Westerse maatschappij hebben gebouwd?

Ik ben daarna naar het Museo Evolución Humana gegaan. Eveneens een indrukwekkend gebouw van echter een heel andere orde. Mooi om te zien hoe de evolutie van de mens zich heeft volbracht. Indrukwekkend zijn de diverse verre voorouders die als Madame Tussaud karakters in een cirkel stonden opgesteld van 2 miljoen jaar geleden tot de neanderthaler.

Daarna naar het hotel. Inchecken en tijd voor een siësta. Vanavond afgesproken nabij de kathedraal in Cervecería Morito voor eten. Ik ben benieuwd wie er allemaal komt. En ondertussen heb ik op deze rustdag alweer 11km gelopen. Buen Camino!

Vanmorgen iets na zeven gestart voor 24km naar Burgos. Het is droog gebleven vandaag. Af en toe kwam de zon door dus het was lekker. Niet warm, maar ook niet zo koud als gisteren. Het leek onderweg naar Agés wel of er ieder moment sneeuw kon vallen.

Een redelijk ontbijt vanmorgen en weinig last van de achilles in redelijk straf tempo dus richting Burgos. Zeker het eerste deel was een mooie wandeling door de heuvels. Mooie vergezichten en mooie creaties onderweg. Eigenlijk konden we Burgos al heel vroeg in de verte zien liggen wat eveneens een mooi zicht was. Iets tragische en tegelijkertijd ook mooi zijn de gedenkplekjes die je eigenlijk over de gehele route terugziet. Vandaag een enorm kruis met foto’s van de overleden pelgrim. Ik heb het niet nagevraagd, maar vele pelgrims zijn tijdens hun tocht naar Santiago overleden en de gedenktekens herinneren ons aan hen. Ik ken deze mensen niet, maar iedere keer als je langs een gedenkteken loopt (meestal kruizen) blijf je toch even staan. Of je legt een steentje. Dat gaat automatisch; een soort pelgrimsode.

Ik heb zelf geen routeboekje van de weg naar Santiago. Vanaf Saint Jean Pied de Port is de weg zo enorm goed aangegeven dat verkeerd lopen nagenoeg onmogelijk is. Maar er zijn ook alternatieve routes en die heb ik niet in beeld. Dat was vandaag ook het geval. Ik weet nog precies welk punt. Een gele pijl die twee kanten op wees. Ik koos rechts omdat er verder voor mij andere pelgrims liepen. En dus liep ik langs een vliegveld en industrieterrein. Bij een bar kwam ik de andere bekense pelgrims tegen. Het was Hernan (USA) die op een gegeven moment erachter kwam dat er een mooiere route was maar daarvoor most je een stuk terug. Hij, Pete, Pat en Briley (allen USA) besloten terug te lopen om de mooiere route te pakken. Ik besloot om Google maps aan te zetten om zonder terug te lopen zo snel mogelijk op de mooie route te komen. Dat pakte prima uit.

Onderweg heb ik zowaar nog een springend reetje gespot (dat overkomt mij nogal vaak; is misschien wel mijn totemdier?) en wat me al vanaf het begin van deze reis opvalt is dat in nagenoeg ieder dorpje met een kerkje ooievaars nesten. Vaak meerdere paartjes bij elkaar. Behalve het eerste kerkje in Burgos. Die hebben ze over geslagen voor de kathedraal van Burgos.

Burgos is groot en telt c.a. 180.000 inwoners. Morgen ga ik het wat beter ontdekken omdat ik mijzelf een rustdag heb gegund. De achilles speelt na zo’n 15km wandelen toch op en zowaar heb ik vandaag mijn eerste blaartje. Ik ben dat echt niet gewend en ik vind het maar een vervelend pijntje.

Klagen mag ik niet en doe ik ook niet. Maar ik zie toch echt de eerste pelgrimslachtoffers met serieuze blessures. Opgezwollen schenen, veel opgezwollen achilles en buitengewoon veel en vooral grote blaren. Om over de pijnlijke en gezwollen knieën nog maar te zwijgen. Wat dat aangaat ben ik behoorlijk fit. Nog 490 km tot Santiago. Buen Camino!