Geplaatst op

Climate-change in a riskmatrix

Good news! We still have a chance to limit global warming to the desired 1.5°C.

Asset management is about decision making. Making decisions is then supported by a balancing framework. This framework is called the business values model. Often this model is linked to a riskmatrix. The simple approach to risk is opportunity times effect. An unwanted event (effect) multiplies by the likelihood (or variants thereof) of occurrence. With this, asset management decisions find their legitimacy in the risks you want to mitigate. This means that you want to increase the certainty that a risk does NOT occur.

Social value

A better approach to risk is therefore: the effect of uncertainty on the agreed objectives. These objectives are reflected in the company’s values. In the climate riskmatrix, these are social values. The matrix thus provides an imagery of the disruption that the rise of the global temperature causes on social values.

In January 2019, my first climate article on how asset management can contribute to the achievement of climate goals appeared earlier on the LEAM website. This was a mind experiment. For that experiment, it was necessary to develop an equivalent of a set of company values. It became the social values that are also used in the climate riskmatrix.

Social Values
effect of uncertainty

The degree of the uncertain effect is also important. This can be overcome by an acceptance limit. However, this acceptance limit has a variable bandwidth due to the perception of risk. But the acceptance limit for climate-related risks is not fixed. It is not for nothing that there is no guiding climate policy for the whole world due to the differing perceptions of countries. This is better known as the prospect theory (1979) of Daniel Kahneman and Amos Tversky. The theory states that the preference of decisions in uncertainty depends on the circumstances.

The theory and the accompanying research show that the choice people make by feeling is influenced by the way they are presented. Today we find this important insight for behavioral economics (hidden) back in, among other things, buying behavior on the internet. And thus also in the reports on climate, which unfortunately often give a different picture of reality.

climate riskmatrix

The perception of risk imposes requirements on how we define risk and therefore also how we determine acceptance using an assessment framework or a riskmatrix.

In the context of asset management, risk management is about events that can occur in multiple locations. For example, the thawing of large amounts of ice or forest fires. However, these events do not apply to the climate riskmatrix. They are a consequence of the global temperature getting warmer and even contribute to the effect becoming a cause. This phenomenon is called positive feedback loop. The abstraction of the climate riskmatrix is ​​that it is limited to events that manifest themselves over a longer period, namely the rise of the global temperature itself.

Climate Riskmatrix
Logarithm

The abstraction forces a scale over a longer period. This can be done by using a logarithmic scale. In the climate riskmatrix, a factor of 3 has repeatedly been applied to both the probability of occurrence and the effect upon occurrence. To utilize the clarity and several other advantages, the matrix is ​​limited to six possibilities on the probability and effect side. Which also corresponds nicely with six degrees increase in temperature. The broader the logarithmic scale is chosen, the greater the uncertainty can / may be to remain in the same risk area. When we set up the matrix properly, each effect category has the same weight for each social value. This allows us to express the risks of each degree of temperature rise in a monetary equivalent. That immediately puts an end to the political discussion how much money to spent on climate. In all cases, the damage is higher than the costs to prevent it. The longer (global) politics remains stagnant or even denying, the greater the consequences we also will experience. You may wonder which circumstance will become THE wake-up call to act decisively as one world.

Exclude perception

Back to the perception of risk. For many people, the word risk has a nasty aftertaste. They prefer to talk about opportunities. It is not about the effect of uncertainty on the agreed objectives, but about opportunities to achieve the objectives. However, risks offer a great opportunity to do better, while opportunities also introduce new risks. For the time being, it is mainly perception that you want to exclude as much as possible with a riskmatrix.

completion of the matrix

In 2007 Mark Lynas wrote his internationally acclaimed work: Six degrees. He described the effects that would occur with a global warming of 1° C, 2° C and so on to 6° C.

On December 12, 2015, The Paris Agreement was presented at the climate conference. It is about the political will to limit global warming to 1.5° C by the end of the 21st century, but certainly not over 2° C. The agreement started on November 4, 2016.

This year, Mark Lynas has written a revised version of his book, the main reason being that the effects he described and envisioned in 2007 for the mid-21st century became reality in 2015. As of 2015, the average temperature of the Earth’s surface has permanently increased by 1° C due to human intervention. And if we continue the same footing, 2° C will be reached in 10 to 15 years. It does not stop there. Due to positive feedback (self-reinforcing effects), under normal circumstances, it is highly likely that everyone in middle age and younger will experience a 3° C rise in temperature in the mid-century and hit 4° C in 50 years from now.

I was deeply touched and shocked, because of which I began to sift through the book and other sources to identify the effects for each social value per degree of warming. To keep the matrix readable, I have identified the main outlines of events. The chosen logarithmic scale of a factor of 3 turned out to be sufficiently consistent to allow for the uncertainties of the future. Uncertainties that seem to be increasingly confirmed by other sources.

Read the matrix

It may take some practice. The bottom row describes current events. Warming is already underway. The oceans, which have absorbed more than 1/3 of the extra CO2 emissions, are already acidifying and disruption of the oceanic ecosystem is in full swing. Life in the oceans is the canary in the coal mine. On the far right we see the chance of occurrence. Translated in the matrix as factual. The intersection where fact (probability) and current (consequence) converge is the current risk. In the matrix this is High (H). The risks run from Negligible (N) to Low (L), Medium (M), High (H), Very High (VH) to Unacceptable (U).

This matrix is a fixed matrix. The effect categories are linked to a degree of temperature increase each time. A category of impact per social value is possible, but this is how you separate them from the increase in temperature.

I wrote that if humanity continues to emit globally as we do now, the temperature will increase by one degree in 10 to 15 years to the maximum 2°C target in the climate agreement. When you read the riskmatrix, the current red risk H is very close to the purple risk VH. A huge set of measures is needed to ensure that the risk will not increase. If we want to reduce the risk, the to take measures will be so far-reaching that they will be disruptive to the way today’s social systems are designed.

the good news

The good news is that we still have the chance to limit global warming to 1.5°C.  By immediately stopping CO2 emissions worldwide and completely reducing global livestock to zero in the short term. After which the vacant land is planted with forest and smart arable farming to continue to feed the increasing world population. These measures will certainly introduce many new risks for people and society and how they are systemically organized.

But if we want to survive as humanity, we must face up to the uncertainties that ensue.

This article is a translated version of the Dutch variant that appeared earlier on this website. It is also published at maincontract.nl

Geplaatst op

Klimaatverandering in een risicomatrix

Goed nieuws! We hebben nog steeds kans om de opwarming van de aarde te beperken tot de gewenste 1,5 °C. We moeten ook wel, als we de klimaatverandering in een risicomatrix aanschouwen.

Assetmanagement gaat over keuzes maken. Het maken van keuzes wordt dan ondersteund door een afwegingskader. Dit kader heet het bedrijfswaardenmodel. Vaak is dit model gekoppeld aan een risicomatrix. De eenvoudige benadering van risico is kans maal effect. Een ongewenste gebeurtenis (effect) vermenigvuldigt met de kans (of varianten daarvan) van voorkomen. Daarmee vinden assetmanagement keuzes hun legitimiteit in de risico’s die je wilt mitigeren. Dit betekent dat je de zekerheid wilt vergroten dat een risico zich NIET voordoet.

Maatschappelijke waarde

Een betere benadering van risico is dan ook: het effect van onzekerheid op de afgesproken doelstellingen. Deze doelstellingen vinden we terug in de bedrijfswaarden. In de klimaat risicomatrix zijn dat de maatschappelijke waarden. De matrix geeft daarmee een beeld van de ontwrichting die het stijgen van de globale temperatuur veroorzaakt op de maatschappelijke waarden.

In januari 2019 verscheen op de website van LEAM mijn eerste klimaatartikel over hoe assetmanagement kan bijdragen in het behalen van de klimaatdoelstellingen. Dit was een gedachtenexperiment. Voor dat experiment was het nodig om een equivalent van een set bedrijfswaarden te ontwikkelen. Het werden de maatschappelijke waarden die ook in de klimaat risicomatrix worden gebruikt.

Effect van onzekerheid

De mate van het onzekere effect is ook belangrijk. Dit wordt ondervangen door een acceptatiegrens. Deze acceptatiegrens kent echter weer een variabele bandbreedte door de perceptie van het risico. De acceptatiegrens voor klimaat gerelateerde risico’s liggen echter niet vast. Het is niet voor niets dat er geen leidend klimaatbeleid is voor de hele wereld door de uiteenlopende percepties van landen. Dit staat beter bekend als de prospect theory (1979) van Daniel Kahneman en Amos Tversky. De theorie stelt dat de voorkeur van beslissingen bij onzekerheid afhankelijk is van de omstandigheden.

Uit de theorie en de bijbehorende onderzoeken blijkt dat de keuze die mensen maken op gevoel beïnvloed door de manier waarop ze die krijgen gepresenteerd. Dit belangrijke inzicht voor de gedragseconomie vinden we vandaag de dag (verstopt) terug in o.a. het koopgedrag op internet. En dus ook in de berichtgeving over klimaat die helaas vaak een ander beeld van de werkelijkheid geven.

klimaat risicomatrix

De perceptie van risico stelt eisen aan hoe we risico definiëren en dus ook hoe we de acceptatie bepalen met behulp van een afwegingskader ofwel een risicomatrix.

In de context van assetmanagement gaat risicomanagement over gebeurtenissen die zich op meerdere locaties kunnen voordoen. Bijvoorbeeld de dooi van grote hoeveelheden ijs of bosbranden. Voor de klimaat risicomatrix gaan deze gebeurtenissen echter niet op. Ze zijn een gevolg van het warmer worden van de globale temperatuur en dragen er zelfs aan bij waardoor het gevolg een oorzaak wordt. Dit fenomeen wordt positieve terugkoppeling genoemd. De abstractie van de klimaat risicomatrix is dat deze zich beperkt tot gebeurtenissen die zich over een langere periode manifesteren, namelijk het stijgen van de globale temperatuur zelf.

Open de afbeelding in een nieuwe tab voor een grote weergave
Logaritme

De abstractie dwingt tot een schaalverdeling over een langere periode. Dit kan worden gedaan door gebruik te maken van een logaritmische schaalverdeling. In de klimaat risicomatrix is steeds een factor 3 toegepast bij zowel de kans van voorkomen als het effect bij optreden. Om de eenduidigheid en een aantal andere voordelen te benutten is de matrix beperkt tot zes mogelijkheden aan kans en effect kant. Wat overigens ook mooi overeen komt met zes graden temperatuurstijging. Hoe ruimer de logaritmische schaal wordt gekozen hoe groter de onzekerheid kan/mag zijn om toch in hetzelfde risicogebied te blijven. Wanneer we de matrix goed opzetten heeft elke effectcategorie, voor elke maatschappelijke waarde, eenzelfde gewicht. Daardoor kunnen we de risico’s van elke graad temperatuurstijging uitdrukken in een monetair equivalent. Dat maakt direct een einde aan de politieke discussie hoeveel geld er aan klimaat wordt uitgegeven. In alle gevallen is de schade hoger dan er wordt uitgeven om deze te voorkomen. Hoe langer de (mondiale) politiek blijft steggelen of zelfs ontkennen, hoe groter de gevolgen gaan zijn die ook wij zullen meemaken. Je kunt je afvragen welke omstandigheid DE wake-up call gaat worden om als één wereld daadkrachtig te handelen.

Uitsluiten van perceptie

Terug naar de perceptie van risico. Bij veel mensen heeft het woord risico een nare bijsmaak. Zij spreken liever over kansen. Het gaat dan niet over het effect van onzekerheid op de afgesproken doelstellingen maar over kansen om de doelstellingen te behalen. Risico’s bieden echter een uitgelezen kans om het beter te doen, terwijl kansen ook nieuwe risico’s introduceren. Vooralsnog is het vooral perceptie die je met een risicomatrix zo veel mogelijk wilt uitsluiten.

invulling van de matrix

In 2007 schreef Mark Lynas zijn internationaal geprezen werk: Zes graden. Hij gaf een beschrijving van de effecten die zouden optreden bij een mondiale opwarming van 1°C, 2°C en zo tot 6°C.

Op 12 december 2015 werd Het akkoord van Parijs gepresenteerd op de klimaatconferentie. Het gaat over de politieke wil om de opwarming van de aarde te beperken tot 1,5°C voor het einde van de 21e eeuw, doch zeker niet meer dan 2°C. Op 4 november 2016 is het definitief in werking getreden.

Dit jaar heeft Mark Lynas een herziene versie van zijn boek geschreven met als belangrijkste reden dat de effecten die hij in 2007 beschreef en voorzag voor halverwege de 21e eeuw al in 2015 waarheid zijn geworden. Vanaf 2015 is de gemiddelde temperatuur van het aardoppervlak permanent met 1°C toegenomen door menselijk toedoen. En als we op dezelfde voet blijven doorgaan zal de 2°C al over 10 tot 15 jaar bereikt worden. Daar blijft het niet bij. Door positieve terugkoppeling (zelfversterkende effecten) is het onder normale omstandigheden zeer waarschijnlijk dat iedereen van middelbare leeftijd en jonger een temperatuurstijging van 3°C halverwege de eeuw gaat meemaken en over 50 jaar van nu wordt de 4°C aangeraakt.

Ik ben diep geraakt én geschrokken waardoor ik het boek en andere bronnen ben gaan uitpluizen om per graad opwarming de effecten te benoemen voor iedere maatschappelijke waarde. Om de matrix leesbaar te houden heb ik de hoofdlijnen van gebeurtenissen benoemd. De gekozen logaritmische schaal van een factor 3 bleek voldoende consistent om de onzekerheden van de toekomst toch een plek te geven. Onzekerheden die door andere bronnen steeds meer bevestigd lijken te worden.

De matrix lezen

Het vergt misschien enige oefening. De onderste rij beschrijft de actualiteit. Opwarming is al aan de gang. De oceanen, die ruim 1/3e van de extra CO2 uitstoot hebben opgenomen, zijn al aan het verzuren en ontwrichting van het oceanische ecosysteem is volop aan de gang. Het leven in de oceanen is de kanarie in de kolenmijn. Helemaal rechts zien we de kans van voorkomen. In de matrix vertaald als feitelijk. Het snijpunt waar feitelijk (kans) en actueel (gevolg) samenkomen is het huidige risico. In de matrix is dat Hoog (H). De risico’s lopen van Verwaarloosbaar (V) naar Laag (L), Middelmatig (M), Hoog (H), Zeer Hoog (ZH) tot Ontoelaatbaar (O). De matrix is eigenlijk een fixed matrix. De effectcategorieën zijn verbonden aan telkens een graad temperatuurstijging. Een effectcategorie per maatschappelijke waarde omhoog om omlaag brengen is wel mogelijk, maar daarmee koppel je ze los van de temperatuurstijging.

Ik schreef al dat als de mensheid mondiaal blijft doorgaan met uitstoten zoals we nu doen, de temperatuur over 10 tot 15 jaar met nog één graad is toegenomen tot het maximale 2°C doel uit het klimaatakkoord. Wanneer je de risicomatrix leest zit het huidige rode risico H dus heel dicht op het paarse risico ZH. Er is een enorme set aan maatregelen nodig om het risico niet te laten toenemen. Willen we het risico reduceren dan zullen de maatregelen zo ingrijpend zijn dat ze ontwrichtend zullen werken voor de wijze waarop de maatschappelijke systemen van vandaag zijn ontworpen.

het goede nieuws

Het goede nieuws is dat we nog steeds de kans hebben om de opwarming van de aarde te beperken tot 1,5°C. Door wereldwijd direct te stoppen met de uitstoot van CO2 en de mondiale veestapel op korte termijn volledig tot nul te reduceren. Waarna de vrijgekomen grond wordt beplant met bos en slimme akkerbouw om de groeiende wereldbevolking te blijven voeden. Deze maatregelen zullen zeker tal van nieuwe risico’s introduceren voor mens en maatschappij en hoe deze systemisch is ingericht.

Maar willen we als mensheid blijven voortbestaan, dan moeten we de onzekerheden die hieruit voortvloeien onder ogen zien.

Dit artikel verscheen op maincontract.nl en als bijdrage op de LinkedIn groep Sustainable Asset & Maintenance Management. Het is een aanvullende beschrijving ter verduidelijking op de klimaat risicomatrix zoals deze eerder is geplaatst.

Geplaatst op

Duurzame Ontwikkelingsdoelen

Op 25 september stonden de Duurzame Ontwikkelingsdoelen van de VN in de schijnwerpers. De opvolger van de Millenniumdoelen is ambitieus en wordt gelukkig door de hele wereld omarmt en gevierd. Ze bestaan nu 5 jaar en lopen tot 2030.

De publicatie van de klimaat risicomatrix vorige week is goed opgepikt. Ik kon het daarom niet laten om de potentiële haalbaarheid van de Duurzame Ontwikkelingsdoelen te projecteren op elke graad temperatuurstijging. Het goede nieuws is dat de doelen in potentie allemaal haalbaar zijn tot 2030. Het slechte nieuws is dat ze daarna heel snel – samen met de Millenniumdoelen – worden uitgewist. Daarbij moet je weten dat als de wereld besluit om door te gaan met het uitstoten van CO2 in het huidige tempo, de 3 °C opwarming binnen 50 jaar een feit is.

De indringende televisie campagne van het WWF Netherlands (WNF / Wereld Natuur Fonds) heeft het bij het rechte eind: “Wij zijn de eerste generatie die weet dat we de wereld vernietigen. Wij zijn ook de laatste generatie die er nog iets aan kan doen!”

Duurzame Ontwikkelingsdoelen i.r.t. opwarming klimaat