Klimaatcrisis in Kaart: Nieuwe Risicomatrix Na Rampjaar 2024

Ik heb de klimaatrisicomatrix aangescherpt. De recent gereleasete Netflix documentaire “Buy Now” in combinatie met recente gebeurtenissen geven daartoe alle aanleiding.

Extreem warme zomer 2024

De zomer van 2024 was wereldwijd de warmste ooit gemeten. De gemiddelde temperatuur lag 1,5 graden Celsius boven het pre-industriële niveau, wat ernstige gevolgen had voor landbouw, watervoorziening en volksgezondheid. Dit soort hittegolven leidt tot droogte, bosbranden en hogere sterftecijfers, vooral onder kwetsbare bevolkingsgroepen. De hittegolven hebben wereldwijd geleid tot miljoenen getroffen mensen, met een toename van sterfgevallen door hittegerelateerde ziekten. De economische schade door verminderde landbouwopbrengsten en extra koelbehoefte bedroeg tientallen miljarden euro’s. Alleen al in Europa lopen de jaarlijkse economische verliezen door extreme weersomstandigheden in de miljarden.

Overstromingen in Zuid-Amerika en Azië

In mei 2024 veroorzaakten zware regenval en daaropvolgende overstromingen enorme schade in Afghanistan en Brazilië. In Afghanistan werden duizenden huizen en infrastructuur vernietigd, terwijl in Brazilië miljoenen mensen werden getroffen en tienduizenden ontheemd raakten. Deze rampen treffen vaak de meest kwetsbare groepen. En op de klimaattop dit jaar zijn de rijke landen uiterst zuinig in de compensatie van hen. De overstromingen resulteerden in grootschalige schade aan infrastructuur en landbouw, met herstelkosten van miljarden dollars. En het zal leiden tot langdurige economische achteruitgang in getroffen regio’s​, juist vanwege de armoede.

Verwoestende bosbranden in Canada (2023)

Canada werd in 2023 getroffen door de grootste bosbranden ooit geregistreerd, waarbij meer dan 17 miljoen hectare bos verloren ging. De rook veroorzaakte luchtkwaliteitsproblemen in Noord-Amerika en Europa, wat gevolgen had voor de volksgezondheid. De bosbranden hebben naar schatting meer dan 80 miljard dollar aan schade veroorzaakt, inclusief de verwoesting van 17 miljoen hectare bos (4x oppervlakte Nederland) en de gezondheidsimpact van rookverspreiding. De kosten voor wederopbouw en herbebossing zijn enorm, terwijl sommige ecosystemen mogelijk nooit volledig herstellen​.

Versnelling van het smelten van poolijs

Nieuwe gegevens tonen aan dat het smelten van Arctisch ijs sneller gaat dan verwacht, wat leidt tot stijgende zeespiegels en meer overstromingen in kustgebieden. Dit bedreigt ecosystemen en dwingt kustgemeenschappen tot aanpassingen of verhuizing. De langetermijnkosten van het smelten van poolijs omvatten verhoogde uitgaven voor kustbescherming en herlocatie van kustgemeenschappen. Tot nu toe is minstens 560 miljard euro aan economische schade toegeschreven aan de bredere effecten van klimaatverandering in de afgelopen vier decennia.

monetaire schattingen

De economische schade is slechts een deel van de maatschappelijke impact en ontwrichting. Het verlies van huizen, biodiversiteit, werk, levens, etc. is een groeiend probleem en laat zich moeilijker in kosten uitdrukken. Enerzijds omdat dergelijke kosten slechts een beperkte weergave van de werkelijkheid zijn en anderzijds hebben biodiversiteit en levens waarden die overstijgend aan geld zijn. Echter voor beleidsmatige keuzes worden monetaire schattingen wel als nuttig ervaren. Een poging.

Waarde van biodiversiteit

Ecosysteemdiensten: Volgens studies over ecosystemen levert biodiversiteit jaarlijks wereldwijd ecosysteemdiensten ter waarde van €120–140 biljoen op, waaronder voedselproductie, waterzuivering, bestuiving en klimaatregulatie. Verlies van biodiversiteit kan een deel van deze waarde vernietigen​.

Kosten van herstel: Het verlies van natuurgebieden kan resulteren in jaarlijkse kosten van miljarden voor herbebossing, bescherming en herstel. Bijvoorbeeld, de herbebossing en herstel na de Canadese bosbranden kostten miljarden dollars.

Waarde van mensenlevens

Statistische waarde van een mensenleven (Value of a Statistical Life, VSL): Overheden gebruiken de VSL om het verlies van levens in economische termen te waarderen. De VSL varieert per land en context, maar ligt vaak tussen €1 miljoen en €10 miljoen per persoon. Aangezien hittegolven en overstromingen in 2023-2024 duizenden doden veroorzaakten, zouden de monetaire kosten van deze sterfgevallen in de tientallen miljarden dollars liggen​

Verlies aan productiviteit: De economische kosten van verloren arbeidsjaren en de impact op families en gemeenschappen kunnen additioneel miljarden bedragen.

Kosten van niks doen

Het Europees Milieuagentschap schat dat klimaatverandering tegen 2050 jaarlijks honderden miljarden euro’s kan kosten, grotendeels door schade aan ecosystemen en levens​.

Wereldwijd zouden de economische verliezen door het uitblijven van actie tegen onder andere biodiversiteitsverlies en sterfgevallen jaarlijks kunnen oplopen tot meerdere procenten van het mondiale BBP (geschat op € 100 biljoen ofwel € 100.000 miljard). Ofwel het absolute failliet van de wereld.

Aanpassingen matrix

De effecten van bovenstaande gebeurtenissen passen (niet uitputtend) prima in de klimaatrisicomatrix. De aanscherping is mede gedaan omdat de gekozen woorden voor effecten te licht zijn. Bovendien is de matrix “fixed” wat zoveel betekent dat elke effectregel vaststaat en is gekoppeld aan een graad temperatuurstijging. Maar elke graag stijging kent een onzekerheid qua effecten. Deze onzekerheid is nu weergegeven in het temperatuurbereik. De effecten per temperatuurbereik zijn vertaald naar de impact op overwegend regio, nationaal, internationaal, fluviaal (stroomgebieden van rivieren), continentaal en mondiaal.

Daarbij zijn de uitkomsten in risicoklassen opgeschaald, juist ook omdat de recente gebeurtenissen meer kleur geven en anders geduid worden dan bij het ontwikkelen van de klimaat risicomatrix. De risicoverdeling is als volgt: Laag, Middelmatig, Hoog, Zeer Hoog, Extreem en Onacceptabel.

BUy NOW

Volgens velen staan de beschreven gebeurtenissen op zichzelf en zijn niet toe te schrijven aan klimaatverandering. Het klopt dat weersextremen niet direct gerelateerd kunnen worden aan klimaatverandering. Die laatste wordt ook gemeten over een langere periode. Helaas komen weersextremen wel steeds vaker voor en die trend heeft wel degelijk een directe relatie met klimaatverandering. Of de mens die veroorzaakt of niet is eigenlijk niet eens meer relevant. In het ergste geval spendeert de wereld – en dus wij – heel veel geld aan maatregelen die klimaatverandering op geen enkele manier kunnen voorkomen als het geheel buiten ons toedoen ligt. In het beste geval kunnen we de schade zoveel als mogelijk beperken juist door de forse investeringen. In die zin is de in gang gezette energie omwenteling hoopgevend. Hernieuwbare energie neemt toe en die toename zal niet meer te stoppen zijn. Minder hoopgevend is dat de wereld elk jaar weer nieuwe uitstootrecords vestigt. Misschien toch ook eens kijken naar “Buy Now?”

bronnen

European Environmental Agency

AON

UNHCR

LEAM

Expeditie Ruimte: samenwerken aan de infrastructuur van de toekomst

Op 14 november 2024 vond het InfraTrends jaarcongres van NGinfra plaats bij KAS in Woerden. Het thema van de dag: Expeditie Ruimte. Met elkaar op expeditie gaan om de uitdagingen die de beperkte ruimte in Nederland met zich meebrengt in relatie tot de vernieuwings- en uitbreidingsopgave.

Next Generations INfrastructure

NGinfra is ontstaan uit een wetenschappelijk onderzoeksprogramma van de TU Delft van 2004 -2014 in samenwerking met Alliander, Havenbedrijf Rotterdam, ProRail, Rijkswaterstaat, Schiphol en Vitens. De komende periode zet NGinfra in op impact gedreven onderzoek. Cross-sectorale infravraagstukken van de huidige partners staan centraal, maar worden ook verbonden aan andere organisaties om tot meer impact te komen. Naast langlopende onderzoeken zullen ook kortlopende onderzoeken uitgevoerd worden.

De eerste vraag van de dag: “wat is je grootste avontuur / expeditie?”
foto: Charles Batenburg, CBimages
Essentie

Elisabeth van Opstall – directeur NGinfra – vatte de essentie van de dag mooi samen: “Weinig mensen in Nederland staan dagelijks stil bij het belang  van het op orde hebben van de gezamenlijke kritieke infrastructuren. Het is complex en omvangrijk en het uiteindelijke gebruik van deze infrastructuren staat op allerlei wijzen onder druk. Vraagstukken of uitdagingen zijn vaak vergelijkbaar voor infrabeheerders. Door samen op te trekken creëer je volume en een basis voor verandering. De wetenschap biedt essentiële kennis om samen met de praktijk de samenhang tussen kritische infrastructuren te beschouwen, om de discussie op de juiste wijze te voeren en de nodige veranderingen vorm te geven. Iedereen voelt de druk van vandaag en morgen in zijn werk, maar NGinfra creëert tijd en ruimte om de gedeelde zienswijzen en aanpak voor de lange termijn te agenderen.”

workshops

De eerste inhoudelijke bijdrage was van Sjouke Bootsma – Director Supply Chain Management bij TenneT. Hij vertelde hoe TenneT omgaat met de uitbreidingsopgave van het nationale elektriciteitsnetwerk. Deelnemers verdeelden zich vervolgens over diverse workshops om perspectieven te delen over arbeidsschaarste, ruimte vóór en óp de netwerken en eerlijke beprijzing.

Zelf maakte ik deel uit van een workshop waarbij een hypothetische oplossing werd aangedragen als standaard bij nieuwe infrastructuur: leidingtunnels. Door gebruik te maken van visualisaties van het krachtenveld in de huidige opzet van infrastructuur en de hypothetische werd inzichtelijk waar uitdagingen en kansen liggen. Qua belangen, cultuur, denkwijze. Maar ook kritisch beschouwd of je dit wel moet willen in een systeem waarbij groei nog altijd de norm lijkt. Zo konden we met elkaar ervaren dat cross-sectoraal werken complex is, maar dat je óók aan een oplossing kunt werken. Juist door breed te denken vanuit de keten.

cross-sectoraal samenwerken

Twee  infranetwerkbeheerders, John Voppen van ProRail en Egbert van der Wal van het Havenbedrijf Rotterdam, gingen in gesprek met ketenpartners Wouter Koolmees van de NS en Nanouke van ’t Riet-Visser van DB Cargo Nederland N.V. over het gebruik van infrastructuur en dan met name het spoor. Het werd daarbij duidelijk dat cross-sectoraliteit verder gaat dan alleen de infrastructuren bij ruimteverkenning. Systemen zijn belangrijk, maar ook de gebruiker van infrastructuur speelt een belangrijke rol bij het vinden van oplossingen.

Symbolisch zijn door de zes bestuurders van NGinfra cross-sectoraal expeditievoorwerpen uitgewisseld om te bekrachtigen dat ze samen de expeditie de komende vijf jaar opnieuw aangaan.

Nouchka Fontijn

Een andere bron van inspiratie was Olympisch bokser Nouchka Fontijn. Zij had de end key-note over eigenschappen die van pas komen bij een expeditie als het mee of tegen zit: mindset, teamwork, presteren onder druk en aanpassingsvermogen. Met name daar waar het tegenzit heeft de potentie het meest menselijke in ons naar boven te halen. Dat is de plek waar het – in mijn beleving – over gaat. Dat is de plek waar we elkaar als mens kunnen zien, vanuit kwetsbaarheid en oprechtheid. De plek waar we tot een diepere connectie met elkaar kunnen komen.

Iets wat in de toekomst misschien nog wel het meest nodig is om de complexiteit van cross-sectoraal samenwerken het hoofd te bieden. Er is nog genoeg Expeditie Ruimte.

Foto: Charles Batenburg, CBimages

Maximale Spijt als innerlijk kompas

In assetmanagement, waar keuzes zich vaak bevinden op het snijvlak van kosten, risico’s en prestaties, dient het concept van “maximale spijt” als een innerlijk kompas. Het draait om het voorkomen van situaties waarin een besluit dat op dat moment logisch leek, achteraf juist tot grote nadelen of zelfs desastreuze gevolgen leidt.

Maximale spijt treedt op wanneer investeringen of onderhoud worden uitgesteld om kosten te besparen, terwijl dit later tot hogere uitgaven, veiligheidsrisico’s of operationele verstoringen leidt, met zichtbare impact op de bedrijfswaarden.

Maximale spijt komt vooral naar voren bij beslissingen die op basis van huidige omstandigheden of budgettaire druk worden gemaakt, maar achteraf grote problemen veroorzaken. Denk aan kostenbesparende maatregelen die uiteindelijk leiden tot storingen of faalincidenten, die duurder uitpakken dan de oorspronkelijke besparing. In zulke keuzes onder onzekerheid spelen risicoanalyse en scenario’s een sleutelrol: ze helpen de potentiële schade en de kans daarop in te schatten.

Keuzes onder onzekerheid

Bij keuzes onder onzekerheid wordt vaak gewerkt met “Forecasting” scenario’s – denkbeelden van de toekomst die helpen de gevolgen van beslissingen te verkennen. Stel dat een assetmanager moet beslissen over het vervangen van verouderde installaties op een afvalwaterzuivering. De apparatuur functioneert nog, maar storingen nemen toe. De opties zijn om direct te vervangen of enkele jaren te wachten, met het risico dat storingen verergeren. Hoewel wachten financieel aantrekkelijk kan lijken, kan maximale spijt zich voordoen als een ernstige storing later leidt tot hoge reparatiekosten, procesverstoringen en mogelijk ook milieuschade.

Vergelijkbaar is het besluit om onderhoud aan een cruciale pompinstallatie uit te stellen. Een pomp die jarenlang probleemloos draait, lijkt nu geen directe aandacht te vragen – waarom juist nu onderhoud uitvoeren? Toch kan het uitstellen van die maatregel maximale spijt veroorzaken, vooral als de pomp tijdens hevige regenval onverwacht uitvalt. De herstelkosten kunnen uiteindelijk hoger zijn dan gepland onderhoud, en het zuiveringsproces kan ontregeld raken, met milieu- en gezondheidsschade als gevolg. Achteraf wordt duidelijk dat een preventieve investering de meest duurzame keuze was.

Lange termijn keuzes

Maximale spijt ontstaat als keuzes te veel op de korte termijn zijn gericht en het grotere plaatje van veerkracht en betrouwbaarheid uit het oog wordt verloren. Sommige maatregelen lijken kostbaar, maar voorkomen juist spijt en hoge herstelkosten in de toekomst. Door risico’s en lange-termijnimplicaties helder te overzien, nemen assetmanagers beslissingen die niet alleen het systeem, maar ook hun eigen gemoedsrust beschermen.

In assetmanagement wordt de “regret-minimizing” benadering vaak toegepast. Dit betekent dat keuzes worden beoordeeld op hun voordelen, maar juist ook op de potentiële negatieve uitkomsten in het slechtst denkbare scenario. Door deze aanpak wordt maximale spijt proactief verminderd: beslissingen worden genomen met het oog op het vermijden van spijt op de lange termijn, zelfs als de risico’s in eerste instantie klein lijken. Dit vereist inzicht in de assets én in externe factoren zoals klimaatverandering, technologieveroudering en veranderende regelgeving, die elk de kans op spijt kunnen vergroten.

Op die manier ontstaan keuzes die de lange termijn en de toekomstbestendigheid van assets vooropstellen. In plaats van uitsluitend te sturen op korte termijn financiële voordelen, worden ook toekomstige onzekerheden meegenomen. Het is daarmee niet alleen een kwestie van verstandig beheer, maar ook van een zekere nederigheid: accepteren dat we niet alle toekomstige risico’s kunnen voorzien, maar wél zorgvuldig kunnen anticiperen op wat we later écht niet willen betreuren.

Maximale spijt in vier stappen

Op hoofdlijnen worden de volgende vier stappen doorlopen.

Definieer alternatieve maatregelen

Eerst bepaal je welke maatregelen of investeringen mogelijk zijn om je asset(s) te beheren.

Stel scenario’s op

Vervolgens breng je mogelijke scenario’s of uitkomsten in beeld. Bijvoorbeeld scenario’s met verschillende economische omstandigheden, kostenontwikkelingen, effecten op de omgeving of degradaties van de asset(s).

Bereken uitkomsten en spijt per scenario

Voor elk scenario bepaal je wat de uitkomst zou zijn van elke maatregel. Voor de “spijt” bereken je per scenario het verschil tussen de uitkomst van de gekozen maatregel en de uitkomst van de best mogelijke maatregel in dat scenario.

Identificeer maximale spijt

Bepaal per maatregel het ergste spijtscenario. De maatregel met de laagste maximale spijt wordt vervolgens vaak als de beste keuze beschouwd, omdat het de meest robuuste optie is die je beschermt tegen de slechtste resultaten.

je probeert met deze stappen dus een maatregel te kiezen waarmee je in het slechtste geval de minste spijt hebt.

Maximale Spijt als innerlijk kompas is dan misschien niet het meest aansprekend. Het voorkomt wel een innerlijk conflict en de handen in het haar wanneer de gekozen maatregel uiteindelijk toch verkeerd blijkt.

Photo by Nathan Cowley