Categorie: blog

31 kilometer. Het plan was eigenlijk om van Portomarin naar Palas de Rei te wandelen. Maar vandaag voelde ik mij weer zo sterk dat ik ben doorgewandeld. Voor de luxe had ik het niet hoeven doen. Want de albergue stelt niets voor. En kost dan ook slechts € 6,-. Misschien is het daarom wel dat er schuin onder mij een flinke snurker ligt. Ik denk dat deze meneer het heeft uitgevonden. Maar hoe dan ook, dit is misschien een siësta snurkje en valt het vannacht allemaal wel mee.

Vanmorgen begon ik wat vroeger. Maar de vierdaagse begint kennelijk ook vroeg en dus liepen pelgrims en wandelaars vrolijk achter en door elkaar. Ik ben rustig begonnen omdat ik na gisteren mijn kuit niet wilde overbelasten. Ik heb deze de hele dag niet gevoeld. Hoe grappig is dat? ’t Komt vast door de toegezonden energie!

Ik heb de gehele dag alleen gewandeld en vandaag was het uitzicht af en toe weer fenomenaal en soms troosteloos of een combinatie van beide. Geen bergen meer, maar zeker wel heuvels. In totaal is er vandaag toch 300 meter geklommen. Veel bijzonders is er niet gebeurd. Enkel na Palas de Rei was het ineens weer heel rustig op de route. En eenmaal in Casanova Lugo heb ik getwijfeld of ik zou doorwandelen. Maar dan moest ik er minimaal 9 kilometer bij doen om te kunnen overnachten. In dat geval was de kans groot geweest dat ik woensdag al in Santiago zou aankomen. Dat kan nog steeds, als ik morgen ook wat verder loop dan de bedoeling. Of ik heb drie makkelijke dagen en dat is natuurlijk ook fijn. Ik zou er natuurlijk een risicoanalyse op los kunnen laten om weer een beetje aan het werk te wennen door het filmpje met het Camino bedrijfswaardenmodel  nog eens te kijken. Maar ik doe het niet. Nog 62 kilometer te gaan. Buen Camino!

Vandaag de markering voor de laatste 100 kilometer gepasseerd! En daar word ik dan emotioneel van. Omdat ik mijzelf al in Santiago zie binnenwandelen. Maar dat gaat niet vanzelf. Zo werd vandaag wederom duidelijk zodra ik vertrok uit Sarria.

Dat het vanaf Sarria drukker zou worden was bekend. Maar dat ik vanmorgen het gevoel kreeg een avondvierdaagse te wandelen had ik niet kunnen vermoeden. Iets meer kilometers weliswaar, maar toch. Hetgeen wat nog ontbrak waren de heerlijk foute liedjes als: “daarboven op de berg, daar stond een stier. Die gaf geen melk, maar Heineken bier. En van je Helahelaholala.” Of was dat enkel in mijn tijd? Toch was het wel grappig om deze stoet wandelaars te zien en na een paar uurtjes dunde het gezelschap aardig uit en werd het een stuk rustiger.

Ondanks deze “gezelligheid” was de toch vandaag niet makkelijk. Ik had pijn. Pijn in de linkerkuit vooral. Ik kan me herinneren dat ik dat in León ook had. De volgende dag liep ik dat eruit. Vandaag had ik er direct last van en het trok niet weg. Het zou zomaar vanuit de rug kunnen komen. De backpack gaat soms toch wat knellen op plekken waar het dat eerst nog niet deed. Misschien ben ik wel iets afgevallen 😅.

Ik merk ook dat de emoties wat gaan toenemen. Ik kijk echt uit naar het einde. En daarbij denk ik onwillekeurig aan Peter uit België van waaruit hij is vetrokken en er al meer dan 100 dagen heeft opzitten. Misschien een kwestie van jezelf erop instellen. Maar daar waar ik vandaag de hele tijd dacht dat het maandag was, is het pas zondag. Dat valt dan even tegen. En als het zoals vandaag 35° in de schaduw is, helpt dat niet mee. De vooruitzichten, voor wat het waard is, geven een gunstiger weerbeeld af.

Het is ook weer tijd om de kleren weer eens goed te wassen. In de machine in plaats van met de hand. Zojuist heb ik die gedeeld met een Frans echtpaar, dat scheelt weer. En omdat het zo warm is, kan de droger worden overgeslagen.

Nog even volhouden en er alles aan doen om morgen weer sterke benen te hebben. Alle positieve energie is welkom dus als je wilt, stuur het de kosmos in naar mij toe. Dankjewel en de groeten uit Portomarín. Buen Camino!

Eenzaam en ongeloofelijk mooi. Dat vat vandaag wel zo’n beetje samen. In Triacastela had ik vanmorgen twee mogelijkheden om in Sarria te komen: links (via Samos) of rechts (via San Xil). Samos herbergt het grootste klooster van de westerse wereld. Het is in de 6e eeuw gesticht en wordt nog altijd actief gebruikt. Zij het door 5 monniken. De route via Samos is echter 7km langer.

Dus ik stond vanmorgen voor de keuze. Staande voor de wegwijzers, sloot mijn ogen en wachtte op welke kant mijn lichaam zich zou bewegen. Het werd links. Op naar Sarria via Samos. Het was buitengewoon mooi vanaf het moment dat de route van de weg afging. Ik liep door dorpjes waar de tijd leek te hebben stilgestaan. Ik liep door de bossen, omhoog en omlaag. Langs de rivier en verschillende malen er overheen en er was niemand te bekennen. Ik loop vaker alleen, maar dan is er altijd wel iemand die je in het vizier hebt. Dit was anders, dit was ergens heel eenzaam. En in die eenzaamheid komen en gaan gedachten door het brein als wolken die voorbij drijven.

Ik dacht aan Erika. Mijn maatje die in Ponferrada de Camino heeft verlaten. Om goede redenen, maar desondanks een heel moedig besluit. We hebben enkel geen goed afscheid kunnen nemen van elkaar aangezien ik elders was. Dat voelt niet zo goed.

Samos was de moeite. Het klooster moet je van houden, maar de route was misschien wel de mooiste tot nu toe. Een paar kilometer naar Samos liep er plots iemand voor mij. Het was Hernan die gisteren al naar Samos was vertrokken en daar heeft overnacht. We zijn samen verder gelopen naar Sarria. Eenmaal in Sarria liep ik Richi tegen het lijf. Hij liep in tegengestelde richting een stuk terug om aandacht te geven aan zijn gevoelens op een plek niet ver van Samos. Het was een emotioneel weerzien en vooral een emotioneel afscheid. We keken elkaar in de ogen en ik zag zijn pijn. Richi heeft veel voor mij betekend op deze Camino en andersom is dat zeker ook zo. Thanks brother!

Met Hernan deel ik een mooie kamer in Sarria waar vanavond feest is in verband met de zomerzonnewende. Onze kamer is zodanig gesitueerd dat wij ons indien nodig kunnen afzonderen van het geluid. Veel albergues zaten al vol. Maar zoals ik eerder schreef: de camino wordt druk vanaf Sarria. Nog 115km. Buen Camino!