LEAM

Vroeg opgestaan en om half zeven aan de wandel. Geen ontbijt omdat ik er vanuit ga dat in Pamplona vast wel iets open is. En dat klopt. Op nog geen 200 meter haal ik een broodje en een sandwich voor tussendoor en lunch. Pamplona is nog behoorlijk stil en dat geeft de stad een serene rust. Ik zie al wel enkele pelgrims voor mij zo’n 100 meter. En na een tijdje haal ik ze in. En wat leuk, het blijkt Briley uit Minnesota te zijn. Ze loopt samen met Sandra uit Manchester. Sandra en ik hebben tijdens de wandeling een mooi gesprek. Ze is psycholoog van beroep. Na een tijdje loop ik wat vooruit en kom ik aan in een stadje waar ik een banaan koop en even een korte meditatie in het plaatselijke kerkje doe. En zowaar, ik krijg een stempel in mij Camino paspoort dat ik er ben geweest. Ik eet ook nog een deel van mijn sandwich en stap vrolijk verder. Ik voel me blij. Het lichaam werkt goed mee en de benen houden zich goed. Ik zie meerdere pelgrims die het momenteel zwaar hebben door de vele pijntjes aan vooral voeten en benen. Het is een mooie route. Veel open velden met nog groene tarwe. Klaprozen te over. Ik kom ook langs een kunstwerk dat tevens in de film “The Way” wordt getoond. Zie de foto onder. Uiteraard worden daar veel foto’s genomen en niet enkel door Pelgrims. Van daar is het een flink stuk naar beneden en ik merk dat het mij minder moeite kost als ik met tempo naar beneden ga i.p.v. iedere keer inhouden. Dat schiet dus lekker op. Ik kom nog een kok tegen uit Japan die in Normandië werkt en Tony uit Ierland. Wederom mooie gesprekken. En samen met Tony kom ik aan in Puente la Reina. Daar gaan we onze eigen weg. Beide opzoek naar een slaapplaats. Maar aangezien Tony weet dat hij enorm snurkt probeer hij een plek voor hemzelf te vinden. Het is iets over 12 als ik bij mijn gekozen albergue aankom. Dat ging snel! Ik ben één van de eerste en kan een plek uitzoeken. Niet lang daarna volgen Herman uit de US en Janeska uit Litouwen. Na een korte siësta ontmoet ik hen weer samen met andere bekenden bij een bar in het dorp voor een halve liter steenkoud bier en ik bestel een flinke salade. Groenten moet je hier goed zoeken! Het is gezellig. We zitten aan tafel en vertegenwoordigen met elkaar diverse nationaliteiten. (Nederland, Noorwegen, USA, Cuba, Frankrijk, Litouwen, Australië). Vanavond uiteten met elkaar. We gaan zien wie er allemaal zijn, maar het beloofd druk te worden. Buen Camino!

De voorspelde regen is grotendeels uit gebleven. Het enig ongemak was daarbij wat wel en niet aan te trekken. Dus eenmaal een besluit om de regenjas weer uit te trekken moet deze ook weer aan als het toch begint te regenen. Niet lang weliswaar, maar je wilt gewoon niet nat worden. In Larrasoaña kon ik geen ontbijt krijgen. En water was er enkel uit de kraan. Dat zou goed moeten zijn ware het niet dat het erg naar chloor rook. En je moet toch drinken. En veel ook! Ik had nog wat ontbijtkoek bij voor dergelijke momenten. Na een paar kilometer wat ontbijt kunnen halen en brood voor de lunch. Daar kwam ik ook Clayton uit Melbourne weer tegen. Het pad was veel verstopt onder struiken en bomen. Alles was nog nat en modderig en af en toe een beetje tricky daardoor. Pamplona is niet ver en we zien het in de verte liggen. Met nog wat kilometers te gaan komen we Richi tegen. Uit Cairns. Hij heeft een eigen manier van wandelen op de Camino en het blijkt zo te zijn dat veel andere pelgrims daar iets van vinden. Wat een prachtige kerel is het. We kunnen het prima vinden en kunnen echt het juiste “level” raken in ons gesprek. Over spiritualiteit, geloof, onze kijk op het leven, onze geschiedenis, life events, etc. We praten door tot in Pamplona waar we al vroeg zijn. De herberg is nog niet eens open. We wachten en praten op één van de bankjes voor de herberg. Andere bankjes vullen zich gestaag met andere pelgrims. Het zijn emotionele gesprekken en ik ben er echt door geraakt. En ik weet niet wat de reden is, naar als de deuren van de herberg (met de naam Jesus en Maria) open gaan, verrek ik spieren in de onderrug. Op een nare manier. Ook de buik wordt onrustig. Zou het toch het water zijn? Mijn plan om Pamplona te ontdekken valt mede daardoor een beetje in het water. Maar ik merk ook dat ik moe ben. In Larrasoaña heb ik best redelijk geslapen, ondanks het gesnurk van – ik denk – iedereen! Ik ben “verliefd” geworden op mijn oordoppen. Het is goed om de benen wat te laten rusten. Wat oefeningen doen. Een warme douche en in Pamplona een geschikte plek zoeken om wat te eten. Dat bleek met een aantal pelgrims tapas eten. Ik kijk uit naar een goede nachtrust! Morgen naar Puente la Reina. Buen Camino!

Vlnr: ik, Clayton, Richi

Zon! Veel zon vandaag. Dat is een mooie samenvatting van de dag. Het begon om 6:00. Je merkt in de albergues dat pelgrims dan beginnen met opstaan. Het wordt dan erg onrustig. Overigens, de gehele nacht is onrustig want je hoort alles! Ik ben dus uitermate blij met mijn oordoppen die het meeste geluid toch wel wegfilteren. Douchen doe je in de avond. Tenminste, als je een droge handdoek wilt hebben. Dus eenmaal wakker is de tas snel ingepakt. Voeten insmeren en sokken aan en de schoenen. Op naar het ontbijt. Stel je daar niet teveel van voor. Een toast, boter en aardbeienjam. En wat limonade waarvan ik hoopte dat het jus d’orange zou zijn. Op naar Larrosoaña. De voorspellingen qua weer zijn voor de ochtend goed. Daarna neemt de kans op regen toe. Het is c.a. half acht als ik samen met Clayton uit Melbourne vertrek. Wederom bekende gezichten onderweg en na 3 km komen we bij een bakker. Hier kool ik twee sandwiches voor lunch (of zodra ik trek krijg). Na een tijdje pak ik mijn eigen tempo op en kom ik Briley uit Minnesota tegen. Een tijdje lopen we samen op en praten we o.a. over – hoe kan het ook anders – de reden waarom voor het lopen van de Camino. Na een tijdje pak ik mijn eigen tempo weer op. Het is warm en dus een enorm verschil met gisteren. Na een korte stop voor een sandwich en even de voeten ontlasten in Zubiri heb ik nog een kleine 6 km te gaan. Dat laatste stuk is niet het mooiste. Langs de openbare weg, industrieterrein en uiteindelijk toch nog wat bos kom ik aan in het stadje. Ik heb niet de puf om direct een onderkomen te zoeken dus eet ik eerst wat Tagliatelle in een bar. Ook hier kom ik weer twee pelgrims uit Amerika tegen. Aan conversatie geen gebrek. Heerlijk om de voeten even te laten rusten. Om de hoek zit de albergue waar ik moet zijn. Afrekenen, stempel in het pelgrimspaspoort, douchen en daarna nog even de spullen van vandaag wassen. De zon schijnt nog steeds dus het kan snel drogen. Het is een fijne dag. Morgen gaat het weer regenen onderweg naar Pamplona. Bueno Camino!